Immuniteit bij Amyotrofische Laterale Sclerose : vage verbanden tussen overmatige ontsteking en inefficiënte immuunreacties

Samenvatting

Ondanks de brede genetische, ecologische en klinische heterogeniteit in Amyotrofische Laterale Sclerose, een snel fatale neurodegeneratieve ziekte gericht op motorneuronen, is neuro-inflammatie een gemeenschappelijke bevinding. Het wordt gekenmerkt door lokale gliale activering, T-cel infiltratie en systemische activering van het immuunsysteem. Het immuunsysteem speelt een belangrijke rol in de pathogenese van verschillende chronische ziekten, vandaar dat sommige van deze ziekten, waaronder sommige soorten kanker, met succes worden aangepakt door immunotherapeutische benaderingen. Nochtans hebben verschillende anti-inflammatoire of immunosuppressieve therapieën bij amyotrofische laterale sclerose gefaald. Dit heeft geleid tot meer onderzoek naar de immuungemedieerde processen die ten grondslag liggen aan amyotrofische laterale sclerose. Misschien is het grootste raadsel dat amyotrofische laterale sclerose kenmerken vertoont van drie immuundysfuncties die anderzijds verschillend zijn – buitensporige ontsteking, auto-immuniteit en inefficiënte immuunresponsen. Epidemiologische en genoomwijde associatiestudies tonen slecht een minimale overlapping aan tussen amyotrofische laterale sclerose en auto-immuunziekten, dus overmatige ontsteking wordt meestal beschouwd als secundair aan eiwitaggregatie, mitochondriale schade of andere belastingen. Daarentegen kunnen verschillende recentelijk gekarakteriseerde mutaties gekoppeld aan amyotrofische laterale sclerose, waaronder die in TBK1, OPTN, CYLD en C9orf72, leiden tot inefficënte immuunresponsen en/of een opeenstapeling van schade, wat suggereert dat een aangeboren immunodefficiëntie ook een trigger en/of bepalende factor van deze ziekte kan zijn. In dergelijke gevallen zou niet-selectieve immunosuppressie de neuroprotectieve immuunresponsen verder beperken. Hier bespreken we meerdere lagen van immuungemedieerde neuroprotectie en neurotoxiciteit bij amyotrofische laterale sclerose. Bijzondere aandacht wordt besteed aan de individuele mutaties bij patiënten die direct of indirect van invloed zijn op het immuunsysteem, en de mechanismen waarmee deze mutaties de progressie van de ziekte beïnvloeden. Het onderwerp van immuniteit bij amyotrofische laterale sclerose is actueel en relevant, omdat het een van de weinig gemeenschappelijke en potentieel kneedbare noemers is bij deze heterogene ziekte. Belangrijk is dat de progressie van amyotrofische laterale sclerose de laatste tijd nauw gekoppeld is aan de T-cel profielen en monocyt profielen van patiënten, en ook aan polymorfismen in cytokinereceptoren en chemokinereceptoren. Daarom zal een nauwkeurige stratificatie van patiënten op basis van immunofenotypering van cruciaal belang zijn voor efficiënte therapieën.

Vertaling: E. Van Daele

Bron: Brain Communications