Marleen

← ga terug naar Getuigenissen pALS

Mijn reis naar Hawaii

Het is nu een jaar geleden dat we het idee om eens terug naar Hawaii te gaan ter sprake brachten.

Het was moeilijk voor ons, gezien mijn ziekte ALS met zijn onzeker verloop. Er kwamen vragen van : Kan ik dan nog stappen ? Wie gaat dan de valiezen dragen ? Ga ik met een rolstoel of een rollator? Hoe gaat het gaan in de luchthavens met de vele controles ? Moeten we een aangepaste wagen reserveren? Moet ons hotel aangepast zijn ? Is het geen te grote inspanning voor mijn lichaam?

Vele vragen waar we geen antwoord op wisten. Je moet weten dat ik vorig jaar enkel een wandelstok nodig had om lange afstanden te doen.

Maar ik voelde dat het steeds meer moeite kostte om mijn spieren hun werk te laten doen. Maar we hebben onze droom verwezenlijkt ! Op 11 september 2011 ben ik vertrokken met mijn man, zus en rollator richting Hawaii. De rolstoel is meegegaan tot aan de parking van Zaventem en is daar in de koffer van de wagen gebleven.

We begonnen aan een reis van Brussel naar Chicago, een vliegreis van 9 uur. In Chicago stond het luchthavenpersoneel klaar met een rolstoel om me samen met mijn man en zus (die mijn rollator gebruikte, hihi…) naar de US Immigratie- en Security Diensten te brengen. Mijn rolstoelbegeleidster zorgde ervoor dat ik nergens moest wachten. Na een wandeltocht van 20 minuten langs terminals, liften en roltrappen kwamen we aan de volgende gate ! (Mijn eerste ervaring om in een rolstoel te zitten : in het begin onwennig, nadien toch gemakkelijk en… het went wel) De volgende bestemming was San Francisco. We waren klaar voor onze volgende vlucht van 5 uren.

Alles verliep vlot en wanneer we in San Francisco aankwamen stond een huurwagen ter beschikking om ons naar de Bay Area en ons hotel te brengen. Mijn droom om mijn lieve zus deze mooie stad eens te laten zien werd werkelijkheid.

De Golden Gate, Fisherman’s Wharf, de Bay Bridge, Lombard Street en de Cable Cars. Nog snel een ‘Caesar Salad’ en dan ons bedje in want Honolulu verwachtte ons… Na een flinke nachtrust begonnen we aan onze laatste vlucht richting eindbestemming, via Honolulu kwamen we aan in Maui, één van de Hawaiiaanse eilanden. Ondanks de vele twijfels om op “nine eleven” te vertrekken met een mogelijke terroristische dreiging, kwamen we aan zonder één enkele vertraging, valiezen steeds op post, vriendelijke mensen en een stralende Hawaiiaanse zon met heerlijk zwoele temperaturen. Een heel goed begin van een fijne vakantie. Ik voelde dat ik alles goed doorstaan had en mijn vertrouwen was niet meer stuk te krijgen. Dit zou een leuke vakantie worden…

Maui, ook het “Magic Island” genoemd, is het populairste Hawaiiaans eiland. Het biedt tal van attracties. De Haleakala (Huis van de zon) vulkaan is er één van. Met zijn 3.055m hoogte is hij een unieke plaats om de zonsopgang te bewonderen. Deze keer hadden we ook Molokai van wat dichterbij willen bekijken. Op Molokai kan je nog steeds alle Hawaiiaanse tradities vinden, vele verwijzen naar Pater Damiaan. Zelfs voor rolstoelpatiënten is het gemakkelijk om deel te nemen aan een helikoptervlucht. De spectaculaire beelden van Molokai zullen ons altijd bijblijven. En met die mooie stranden konden we het natuurlijk niet nalaten om eens even “pootje te baden”, met een natte broek als gevolg ! Op Maui kan je dagen rondtoeren. Na iedere bocht die je maakt langs de kust, komt er weer een nieuw schilderij tevoorschijn. De gevoelens, de emoties die dit tropisch eiland teweegbrengt, zijn onbeschrijfelijk.

Onze volgende bestemming was “The Big Island”. Dit is het grootste en meest zuidelijke eiland. Het westelijk deel van het eiland is zwart gekleurd door lava gevloeid uit verschillende stromen. Het is de zonnigste kant van het eiland met de meeste toeristische activiteiten. De zonsondergangen zijn hier echt spectaculair en uniek. Elke avond vind je er tientallen bewonderaars op de stranden, wachtend op het lichtschouwspel van een gloeiende bol die in de oceaan verdwijnt. Naast de toeristische toppers zijn er nog een aantal unieke gevrijwaarde plekjes… zoals “Waipio”. Een tocht met paard en kar door een stukje ongerepte natuur. Onze gids was een Hawaiiaan die ons gepassioneerd niet alleen over zijn vallei vertelde maar ook over zijn levensloop, die van zijn familie. Vooral wilde hij ons zijn levensstijl verduidelijken. Hij toonde ons zijn veld waar hij de groenten teelde die zijn overovergrootouders nog geteeld hadden. Hij was fier om ons zijn moeder en oma voor te stellen. Het respect voor de voorouders is hier opmerkelijk.

Er was geen stress, geen lawaai, geen vervuiling in een vallei die enkel te bereiken is via één smalle weg die steil naar beneden gaat en enkel berijdbaar was met een vier maal vier truck.

Op de Big Island is er één bezienswaardigheid die we niet mochten missen : het Volcanoes National Park. Dit park is het resultaat van 70 miljoen jaar vulkanische activiteiten, veranderingen en evoluties. In het park bevinden zich twee van ‘s werelds meest actieve vulkanen. De enige manier om die van dichtbij te bekijken is vanuit de lucht… dus, terug de helikopter in. Hawaii beschikt over een prachtige natuur, de bloemen hebben er de meest schitterende kleuren en het is er alsof onze kamerplanten buiten in elk tuintje staan. De zonsopgangen en zonsondergangen zijn echte lichtschouwspelen. We konden er niet genoeg van krijgen. Hawaii gaat over landschappen die veranderen van dor, zwart lavalandschap naar weilanden met rundvee tot velden met suikerriet of ananas en koffieplantages. En dan die kilometerlange witte stranden met golven waarop surfers zich kunnen uitleven. De bewoners zijn vriendelijk, hebben geduld en respect voor mens, dier en natuur. Fantastisch dat ik dat heb kunnen doen samen met mijn man en zus!

- Marleen

 

Bron: Nieuwsbrief 154 – oktober, november, december 2011

Share