Een nieuw eiwit om de communicatie tussen de zenuwcellen te beschermen

08-10-2013

Professor Illana Gozes en haar team van de Sackler School of Medicine, aan de universiteit van Tel-Aviv, hebben een eiwit bestudeerd dat het mogelijk zou maken om de communicatie tussen de zenuwcellen te beschermen en te herstellen: NAP of Davunetide. Door bepaalde componenten van het cellulaire skelet te beschermen vertraagt het bepaalde neurodegeneratieve ziekten, zoals amyotrofische laterale sclerose.

De microtubuli, aanwezig in alle cellen, maken deel uit van het cytoskelet. Ze zijn betrokken bij de mitose (celdeling), de beweeglijkheid van de cellen en het cytoplasmatisch transport. Ze vormen een netwerk dat in de zenuwcellen functioneert als een transportsysteem. Het is zo dat de eiwitten die essentieel zijn voor een goede celfunctie worden overgebracht. Het is eveneens een veel gebruikt intercellulair communicatiekanaal. Bij neurodegeneratieve ziekten, zoals de ziekte van Alzheimer of amyotrofische laterale sclerose is dit netwerk beschadigd waardoor de motorische en cognitieve capaciteiten verminderen.

NAP, beschermer van de microtubuli
Dit eiwit, ook Davunetide genoemd, is afgeleid van ADNP (activity-dependent neuroprotective protein) een endogeen eiwit dat meer dan 400 genen regelt en essentieel is voor de vorming van de hersenen, het geheugen en het gedrag. NAP maakt de bescherming en het herstel van de functie van de microtubuli mogelijk. Illana Gozes en haar team hebben vastgesteld dat, bij dieren met beschadigde microtubuli, dit eiwit het vermogen heeft om het transport van de essentiële moleculen tussen de cellen te handhaven of opnieuw aan te wakkeren, waardoor de symptomen van degeneratie worden voorkomen en omgekeerd.

Correcte transmissie van boodschappen in de hersenen

Tijdens deze studie werden twee groepen muizen als model gebruikt. De eerste groep bestond uit normale muizen, genetisch gezien, maar waarbij het microtubuli-netwerk vernietigd werd door een externe factor. De muizen van de tweede groep waren genetisch gewijzigd naar het model van amyotrofische laterale sclerose. In beide gevallen heeft de helft van de muizen één enkele injectie met NAP gekregen, terwijl de andere helft (controle) niets kreeg.

Om de impact van NAP op de communicatie tussen de zenuwcellen te bepalen, gebruikten de onderzoekers mangaan en konden ze de bewegingen in de hersenen volgen via MRI (magnetische resonantie beeldvorming). Bij de behandelde muizen bleek dat het mangaan zich op normale wijze kon verplaatsen in de hersenen. Bij de muizen die geen NAP gekregen hadden, kon het microtubuli-netwerk deze molecule niet overdragen. Deze bevindingen bevestigden een eerdere studie die aantoonde dat NAP in staat was schade aan de microtubuli te herstellen bij vliegen.

Bij testen op personen met cognitieve stoornissen (dat wil zeggen voorlopers van de ziekte van Alzheimer), heeft NAP geleid tot aanzienlijke verbeteringen. Het blijkt ook een positieve invloed te hebben op het corrigeren van microtubulaire deficiënties bij patienten met schizofrenie. Professor Gozes merkt echter op dat er meer onderzoek gedaan moet worden om het gebruik van NAP als behandeling te optimaliseren, en om te bepalen welke patiënten het meeste baat zullen hebben bij dit eiwit.

Vertaling: ALS Liga: Anne S.

Bron : bulletins-electroniques.com

Share