Volgens een studie kunnen inzichten op basis van een nieuw systeem de spraakproblemen bij ALS en andere ziektes helpen te verbeteren

12-06-2018

Een nieuw draagbaar systeem biedt inzichten in de veranderde tong-, lip- en kaakbewegingen bij patiënten met amyotrofische laterale sclerose (ALS) die lijden aan de spraakaandoening dysarthrie. Het instrument zou waardevol kunnen zijn voor zowel de diagnose als de behandeling van spraakproblemen.

De studie is getiteld "Articulatory Range of Movement in Individuals With Dysarthria Secondary to Amyotrophic Lateral Sclerosis" (Bewegingsradius van de articulatoren bij individuen met dysarthrie als bijverschijnsel van ALS), en verscheen in het American Journal of Speech-Language Pathology.

Dysarthrie wordt gekenmerkt door slechte articulatie en ademhaling, spraakproblemen en een slordige, langzame uitspraak, die vaak moeilijk verstaanbaar is. De aandoening kan worden veroorzaakt door ALS en andere aandoeningen van het zenuwstelsel, waaronder Parkinson, multiple sclerose, en andere aandoeningen die geassocieerd zijn met gezichtsverlamming of spierzwakte in de tong en/of de keel.

Wetenschappers aan de Penn State-universiteit in Pennsylvania analyseerden de ruimte die werd gebruikt door verscheidene articulatoren — de tong, de lippen en de kaken — bij 22 ALS-patiënten die een paragraaf voorlazen waarin alle klanken van het Amerikaans Engels voorkwamen.

Ze gebruikten een driedimensionaal draagbaar instrument, het Wave system (Golfsysteem) genoemd, dat de bewegingen van de tong, de lippen en de kaken gelijktijdig meet en ook geluid opneemt. Het instrument bevat sensoren die aan de tong zijn bevestigd om de bewegingen ervan te registreren tijdens de spraakproductie. Het is verbonden met een microfoon en een computer, die de informatie opslaat.

Uit de resultaten bleek dat bij patiënten met een ernstiger vorm van dysarthrie de bewegingsradius in de tong kleiner was maar groter in de onderlip en de kaken.

"Dit onderstreept het belang van de bewegingsradius voor de spraakproductie en het geeft aan dat we tot een beter verstaanbare spraak zouden kunnen komen als we de bewegingsradius veranderen van mensen met de aandoening en we hen vragen hun globale 'werkterrein' voor spraakproductie uit te breiden", zegt Ji Min Lee, PhD, hoofdauteur van de studie en assistent-professor Communicatiewetenschappen en -aandoeningen aan Penn State, in een perscommuniqué.

Lee zegt dat verschillen qua bewegingsradius bij mensen met dysarthrie tot nog toe werden verondersteld, maar nog niet getest. Ze voegt daaraan toe dat het onderzoek, dat een uitbreiding is van een eerdere studie met 14 ALS-patiënten, "belangrijk bewijsmateriaal levert over de verschillende omvang van de schade aan de diverse articulatoren en over de hoge gevoeligheid aan de ernst van dysarthrie. Dit is waardevol voor de interventie bij dysarthrie en de diagnose ervan."

"Het meten van de articulatorische werkruimte zou nuttig kunnen zijn voor het inschatten van spraakdisfunctie bij ALS", zo schrijven de onderzoekers in de studie. Ze geloven ook dat de benadering zou kunnen worden gebruikt om manieren te ontwikkelen om de spraak te verbeteren van patiënten met ALS en andere neurologische aandoeningen.

"Om mensen met ALS te helpen zo lang mogelijk spraakvaardig te blijven, zullen we verdergaan met het identificeren van bewegingstypes die spraaksignalen genereren die gemakkelijker te begrijpen zijn", zegt Lee.

Lee voegt hier nog aan toe dat het kenmerkende spraakverlies tijdens de voortgang van ALS gepaard gaat met een verslechterende tongfunctie, maar een relatief intacte kaakfunctie. "Deze twee articulatoren werken samen bij de spraakproductie. We zoeken dan ook een manier om de verstaanbaarheid van de spraak te verbeteren door gelijktijdig naar de kenmerken te kijken van de tong- en kaakbewegingen", zo besluit ze.

 

Vertaling: Bart De Becker

Bron: ALS News Today

Share