Glutamaat, Rilutek en Glutamaat..?!

[ALS Liga]

Ton wrote:

Graag zou ik willen weten of de glutamaat welke wij dagelijks als smaakversterker in heel veel voedingsmiddelen naar binnen krijgen dezelfde glutamaat is als waartegen we Rilutek slikken.
Als dat zo is zijn we een brand aan het blussen met een kopje water terwijl de emmers benzine blijven stromen..!?

Ton wrote:

Hier nog wat levensverlengende tekst:

Etiketten lezen:

Voordat u een artikel koopt doet u er verstandig aan eerst te lezen wat op het etiket staat. Laat u niet direct van de wijs brengen door de mooie kleuren, grote letters en sterretjes waarin staat dat het product “natuurlijk”100%, “light” of “nieuw verbeterd” is.
Het kost natuurlijk veel meer tijd om de hele tekst te lezen en, het belangrijkste, vaak staan er zoveel moeilijke benamingen en samenstellingen op het etiket, dat u het al snel opgeeft en alleen maar afgaat op “100% natuurlijk”.
Zodra u van een product niet weet wat al die samenstellingen zijn of als er teveel E-nummers op staan dan zou u het product bij voorbaat al moeten laten staan.
De consument wordt zo vaak bewust bedonderd. In dit artikel zal ik het hebben over een product, genaamd MSG, dat vaak aan de voeding toegevoegd wordt.
We zien deze benaming zo vaak op de verpakking staan, dat we zelfs zouden kunnen denken dat de toevoeging er gewoon bij hoort.

MSG
MSG is een afkorting voor Mono Sodium Glutamate (in het Nederlands: Mono Natrium Glutamaat).
De handelsnaam is Ve-tsin. MSG is een smaakversterker. De naam zegt het al: het versterkt de smaak van het eten.
Zo te zien lijkt er niets aan de hand te zijn, want een beetje smaak aan het eten, daar is niets mis mee. Smaakversterkers zijn echter stoffen, die de natuurlijke smaak van een voedingsmiddel op kunstmatige wijze versterken.
De MSG dat gebruikt wordt in het voedsel werd meer dan 1200 jaar geleden in de Oosterse keuken ontdekt.
Het voedsel smaakte beter als het werd bereid met zeewier, Laminaria Japonica. De smaak wordt Umami genoemd, een vijfde primaire smaak naast zout, zoet, zuur en bitter. De meeste mensen beschrijven Umami als een vlezige smaak.
Pas in 1908 heeft professor Kikunae Ikeda aan de Universiteit van Tokyo, glutamaat uit zeewier gescheiden. Sindsdien wordt MSG in de hele wereld gebruikt om de smaak in voedsel te versterken.
Het belangrijkste bestanddeel van MSG is een aminozuur genaamd glutamaat, dat een belangrijke rol speelt in de stofwisseling.
Glutamaat is een neurotransmitter (een tussenstof van de zenuwen). Zodra een zenuwimpuls het uiteinde van een cel heeft bereikt wordt glutamaat afgegeven die er voor zorgt dat de zenuwimpuls over kan gaan naar de andere cel. Daarna wordt de stof glutamaat weer afgebroken.
Zou dat niet het geval zijn dan blijft er glutamaat gegeven worden waardoor de cellen in de war raken en in het ergste geval afsterven. Mononatriumglutamaat werkt in op een of twee typen zenuwuiteinden in de smaakknoppen en drukreceptoren van de mond. Hierdoor wordt een vollere smaak(indruk) verkregen.
Glutamaat komt van nature voor in eiwitrijk voedsel zoals vlees, sojasaus, marmite, walnoten, groenten, kip, melk en kaas. Met name gerijpte, oude kaas (Parmesan), blauwader kaas (Roquefort); het menselijk lichaam produceert ook glutamaat. De spieren, hersenen en andere organen bevatten glutamaat. Moedermelk is ook rijk aan glutamaat.

Glutamaat is een bouwstof van eiwitten en komt in twee vormen voor:
1. Gebonden of gelinkt aan een ander aminozuur dat een eiwit vormt
2. In vrije vorm. Alleen bij de vrije vorm spreken we over glutamaat als de smaakversterker.
Voor de volledigheid moet gemeld worden dat glutamaat in vrije vorm ook voorkomt in onder andere tomaten en champignons.
MSG wordt verkregen door fermentatie, een proces dat ook gebruikt wordt bij het maken van bier, azijn en yoghurt. MSG komt uit de fermentatie van maïs, suikerbieten en suikerriet.
Het eindproduct is een fijn, wit kristal, dat gemakkelijk oplost en gemakkelijk te verwerken is in voedsel. MSG kan ook chemisch verkregen worden (Gen Tech), met behulp van bepaalde bacteriën (speciale strengen van Micrococcus glutamicus).
De bacteriën hebben de mogelijkheid om glutamaatzuur uit te scheiden in de vloeistof waarin de bacteriën groeien. Het glutaminezuur wordt daarna gefilterd, geconcentreerd en gekristalliseerd. Het eindproduct is monosodium glutamaat, zoals wij die kennen.
De Ajinomoto Company dat gevestigd werd in 1910 in Japan is de grootste producent van MSG. Werknemers van dit bedrijf vertellen altijd over de natuurlijke vorm van glutamaat. Over de chemische vorm zwijgt men in alle talen; inclusief Japans.
MSG valt ook onder de E-nummers namelijk E621. De E-nummers zijn nummers die aan toevoegingen zijn gegeven en die geaccepteerd zijn door de Europese Gemeenschap.
De lijst van E-nummers bevatten smaakstoffen, kleurstoffen, reukstoffen, smaakversterkers en ook natuurlijke toevoegingen. E-nummers zijn toevoegingen die goedgekeurd zijn voor gebruik in ons voedsel. Of ze wel veilig voor gebruik in voedsel is niet altijd duidelijk.

De verschillende benamingen voor Glutamaat en hun E-nummers
E620: Glutaminezuur (glutamaat) of Alfa-aminoglutaarzuur, glutacid, glu, glutaminol, glutagon
E621: Mononatriumglutamaat (MSG) of natruimglutamaat
E622: Monokaliumglutamaat
E623: Calciumdiglutamaat
E624: Monoammonium-glutamaat
E625: Magnesiumdiglutamaat

Andere benamingen: Eiwithydrolysaat en gist(extract)

MSG wordt in het lichaam omgezet in y-aminoboterzuur, een psychoactieve stof die bepaalde zenuwknooppunten in de hersenen blokkeert. In het lichaam wordt deze stof afgebroken door mono- amine-oxydase, waardoor een evenwicht gehandhaafd blijft.
Door medicijn gebruik (MAO-blokkers) of een overgevoeligheid voor glutaminezuur kunnen persoonlijkheidveranderingen ontstaan, zoals woedeaanvallen, schizofrenie en apathie.
MSG werkt competitief met andere neurotransmitterstoffen waardoor de productie van acetylcholine (eveneens een neurotransmitter) verhoogd wordt, en leidt tot neurologische symptomen en gedragsstoornissen zoals hyperactiviteit. MSG mag niet toegepast worden in babyvoeding voor baby’s jonger dan 3 maanden.
Het lost goed in water op; de oplossing is neutraal. Als smaakversterker is het alleen werkzaam bij een pH van 5 tot 8, in eiwitrijke voedingsmiddelen en in aanwezigheid van natriumchloride.
Meestal wordt het toegepast in hoeveelheden van 0,2 tot 0,5%. Hogere concentraties geven een zoete smaak. Met een mengsel van 95% mononatriumglutamaat en 5% natriuminosinaat wordt een tienmaal zo sterk effect verkregen.
Juist omdat Ve-tsin een smaakversterker is wordt het vaak gebruikt in het eten in vooral Chinese restaurants.
De klachten die na het bezoek aan een restaurant lijken vaak op een voedselvergiftiging. Vaak is er echter sprake van een overgevoeligheidsreactie op Ve-tsin.
Meestal veroorzaakt de inname van meer dan 5 gram klachten. De hoeveelheid Ve-tsin die symptomen kan veroorzaken is echter vaak per individu verschillend. De klachten staan bekend als “Chinese Restaurant Syndroom” of Kwok’s disease.
Mensen die gevoelig zijn voor deze stof kunnen klachten krijgen zoals druk in het gezicht, hoofdpijn, pijn op de borst en een branderig gevoel op verschillende plaatsen in het lichaam, algehele gevoel van malaise, maag- en darmklachten, versnelde hartslag en tintelingen.
MSG wordt aan verschillende producten toegevoegd die u mogelijk gebruikt. Soepen uit blik en uit pak, maggi, bouillon, chips, hartige snacks, kant-en-klaar maaltijden, kruidenmixen, Oosterse gerechten, vleeswaren en vooral zoutvervangers, bekend als natriumarme producten.
De glutamaatzuur in eiwitrijk voedsel heet L-glutamine; deze glutamine veroorzaakt geen klachten van de zenuwen of andere bijwerkingen. De ongebonden vorm van glutamaat is de D-glutamaat en komt niet van nature voor in hogere organismen. Wel vinden we deze vorm in de celwand van de al eerder genoemde bacterie Micrococcus glutamicus. Eind 1800 en aan het begin 1900 begon men met het vervaardigen van vrije glutaminezuur, de D-glutaminezuur.
Deze vorm veroorzaakt bij proefdieren in de laboratoria schade aan de hersenen en bij mensen veroorzaakt het huidproblemen, hartkloppingen, depressie en epilepsie. D-glutaminezuur wordt ook toegevoegd aan pesticiden en mest. Hierdoor kunnen restproducten in ons voedsel en op ons bord terechtkomen. Het is dus niet vreemd dat iemand op sla de ene keer negatief reageert en de andere keer bij dezelfde soort sla geen klachten vertoont. De oorzaak ligt waarschijnlijk in het gebruik van meststoffen en/of pesticide op de groenten.
De FDA (Food and Drug Administration) vindt per definitie dat MSG een natuurlijk product is omdat het, zoals eerder genoemd, van nature voorkomt in bepaald voedsel. Waar men echter niet over praat is het verschil tussen “van nature” en “in natuurlijke vorm”. De MSG dat gebruikt wordt in het voedsel is niet in natuurlijke vorm. De benaming “natuurlijk” is daarom zeer bedrieglijk.
MSG kan voorkomen in verwerkt voedsel, voedingssupplementen, dieetproducten, cosmetica en medicijnen. Het kan gebruikt worden op vers fruit en groenten; in pesticiden, schimmelbestrijdingsmiddelen, mest en groeibevorderende producten voor planten. Het kan lang blijven bestaan op het eetbare gedeelte van de plant, zoals bladeren, vruchten, noten en granen. MSG komt voor in plantproducten van AuxiGro; de producten zijn allemaal goedgekeurd omdat de MSG dat in het product zit “natuurlijk” is. In 1997 toen deze producten op de markt kwamen hadden verschillende mensen, na het eten van sla, aardbeien, die bespoten of waarvan de grond behandeld waren met AuxiGro, met ziekteverschijnselen gereageerd.
Het vervelende van deze hele MSG-kwestie is dat u als consument nooit zeker kan zijn of een product echt MSG-vrij is. Verschillende producten die geadverteerd worden als “vrij van MSG”, “geen MSG toegevoegd” en “geen , bevatten toch MSG.
Zoals u hierboven al heeft kunnen lezen zijn er verschillende benamingen van MSG, of een andere glutamaat en het belangrijkste is dat MSG nog steeds als “natuurlijk” aangeprijsd wordt. In een restaurant is dit probleem nog groter want daar is de kok of inkoper minder attent op de verscholen vorm van monosodiumglutamaat, dan wanneer u inkopen doet en aandachtig het etiket leest voordat u het product in uw boodschappenwagentje legt.
Zelfs in “natuurlijke” producten kan MSG voorkomen. De benaming die daarvoor gebruikt wordt, “hydrolyzed soy protein” zal geen argwaan bij u wekken.
Voor de mensen die gevoelig of allergisch zijn voor MSG zijn er nog twee neurotoxische (schadelijk voor de zenuwen) aminozuren die tegenwoordig in het voedsel gebruikt worden. Deze twee aminozuren zijn L-cysteine en aspartic zuur.
Aspartic zuur vinden we in de suikervervangende producten “neotaam” en “aspartaam”. L-cysteine wordt meestal gebruikt in meelprodukten. Over aspartaam kunt u spoedig een artikel verwachten.
Als consument kunt u beter vragen of kijken naar producten waarop vermeld staat “vrij van glutamaat zuur”. De verkoper die bewust is van MSG, praat liever over producten die “vrije glutamaat zuur” bevatten in plaats van te zeggen dat er monososiumglutamaat in het product verwerkt is.
Bij de Amerikaanse benamingen zoals: autolyzed yeast, hydrolyzed pea protein, carrageenan, sodium caseinate, enzymes en een hele reeks andere minder bekende benamingen betekent het dat het product vrije glutamaatzuur bevat of dat het tijdens de productie in is ontstaan.
Wil u echt helemaal veilig uw voedsel kunnen bereiden, gebruik dan verschillende kruiden die ook een lekkere smaak aan het voedsel geven. Trouwens wat is er mis met het eten van echte verse kippen- of groentesoep?

Gecopieerd en terug te vinden op: http://www.rudolfdewit.com/msg.html

Andre Van Gele wrote:

Hallo Ton,

Met open mond gevallen, maar ga toch proberen een vraag te stellen. Ik lees op de site die u aanhaald dat die Rudolf De Witte graag samenwerkt met het tijdschrift medisch dossier. In hoeverre ontvangen onze ALS-onderzoekers dit tijdschrift? In hoeverre zijn zij op hoogte van deze argumentatie? Geloven zij daarin? Zo ja, waarom doet men hier rond dan niet? Zo nee, hoe kunnen we hen dat aan het verstand brengen?

AvG

Ton wrote:

Hallo Andre,

Serieuze ALS-onderzoekers bekijken vaak de meer professionele informatie vanuit de faculteit en op internet naar bijv. “PubMed”.
Evenwel is er ook bijzonder veel (voornamelijk Engelstalige) onderzoeksinformatie op internet te vinden.
Dat glutamaat een veroorzaker is van ALS wordt algemeen aangenomen gezien het gebruik van Rilutek.
Rilutek lijkt de werking van glutamaat, een ‘boodschapperstof’ in het zenuwstelsel te minderen. Mogelijk is er bij ALS sprake van een versterkte werking van glutamaat in de zenuwbanen in het ruggenmerg.
Het is essentieel te weten waarom we dan volop glutamaat blijven eten dat als smaakversterker-additief in heel veel voedingsprodukten is verwerkt en waarvan bekend is dat we juist daartégen Rilutek slikken?
Ik wil graag duidelijkheid en gedegen informatie over de risico’s van glutamaat in het eten.
Vergeet niet dat glutamaat net als aspartaam commercieel belangrijke additieven zijn waar goud mee verdient wordt.
De fabrikanten van dit spul zullen zich dan ook niet snel gewonnen geven door de aantijgingen over de schadelijkheid van hun produkten en blijven behoorlijk investeren in schijnonderzoeken en berichtgevingen dat glutamaat ongevaarlijk is.
Het zou de ALS-notabelen sieren als hier spoedig meer duidelijkheid over komt.

Andre Van gele wrote:

Ton,

Als dit effectief hard te maken is, kunnen de ALS-organisaties, te beginnen met de ALS-liga, dit dan niet eens naar buiten brengen? Onze overheden ermee confronteren zeg maar want aan ene kant de dure ziekteverzekeringen en rilutek vergoeden en aan aan de andere kant het gif gaan toelaten in onze voeding zijn tegenstrijdigheden, toch? Kunnen we doormiddel van deze formuleringen geen grondig onderzoek eisen?

AvG

Ton wrote:

Andre,

Dat is precies wat er zou moeten gebeuren.
Het is verbazingwekkend dat hier nooit een van gemaakt is.
Ik veronderstel dat menig ALS-autoriteit deze berichten meeleest en ik mag hopen maar ook aannnemen dat eerdaags meer officiële duidelijkheid hierover zal komen.

Ton wrote:

Ter illustratie enkele interessante verduidelijkingen:

http://www.biomedcentral.com/content/pdf/1471-2202-10-64.pdf

http://en.wikipedia.org/wiki/Excitotoxicity

http://en.wikipedia.org/wiki/Glutamic_acid

Cant George wrote:

Is het al niet erg genoeg dat mensen – sinds lang – A.l.S. kunnen krijgen.
De huidige kennis geeft nog niet veel hoop op genezing of voorkomen van deze ziekte.
Schijnwetenschappen en kwakzalvers spelen daar gretig op in.
Indien de traditionele wetenschap een oplossing vindt die de ziekte kan stoppen , voorkomen of zelfs zou kunnen genezen dan zullen daar niet mee wachten.
Ik leg mijn lot dan ook met gerust gemoed in handen bij mijn neuroloog en de professoren in Leuven.(Hoeft niet perse Leuven te zijn.)

Ton wrote:

Ik hoop dan ook van ganser harte van de neuroloog en de professor een antwoord te krijgen op de vraag of het vrije glutamaat dat we dagelijks eten hetzelfde glutamaat is waartegen we 2 keer dagelijks Rilutek slikken.

Andre Van Gele wrote:

Hallo George,
Mag ik jou verzoeken om iets meer duidelijkheid?
Je laat uitschijnen dat je Ton als een sjarlatan ziet. Gezien hier spraken is van een mogelijke miljardenbussines kan misschien de vergelijking met de tabaksindustrie gemaakt worden.

Ton, kan je toch iets duidelijker maken wie je bent? Aan de hand van je formulering “we slikken 2x daags Rilutek” ben je patient.

Zou graag snel een antwoord zien want ik vertrek binnen enkele dagen voor een lange reis. Bent vrachtwagenchauffeur.

AvG

Ton wrote:

Beste Andre, ik heb inderdaad ALS.
Je rijdt vrachtwagen dus ik mag opmaken dat je (hopelijk) zelf geen ALS hebt?
Kort samengevat na beantwoording van de vraag door de VSN en de ALS-stichting Nederland:
Na alle onderzoeken is tot nu toe geen wetenschappelijk bewijs gevonden over de externe invloed van glutamaat op ALS en is het eerst een zoektocht naar de genetische factoren voordat er gezocht kan worden naar invloeden van buitenaf.
Uit genoemde bevindingen blijkt dat er een risico verbonden kan zijn aan inname van glutamaat maar wetenschappelijk bewijs hiervoor is tot nu toe nooit geleverd.
Het risico van glutamaatconsumering is hiermee dus (nog) niet hard gemaakt.

Andre Van Gele wrote:

Bedankt Ton voor het snelle antwoord,
Ik reageer geregeld op dit forum omdat het een mens niet los laat. Mijn vrouwke overleed aan deze ziekte. Ik volg dit nog steeds. Hier moet meer duidelijkheid over komen. Als het zo is dat glutamaat de oorzaak kan zijn en deze stof aan ons dagelijks voedsel wordt toegevoed dan zijn we aan het dweilen met kraan open.

AvG

wispelaere albert wrote:

beste lotgenoten,
ik heb meerdere sites bezocht over glutamaat.er zijn
wetenschappers die beweren dat glutamaat niet schadelijk is voor ons gezondheid .dat is tegengesproken door andere geleerden.wie moeten wij geloven?daarom wil ik u deze artikel laten
geworden.spijtig genoeg is mijn nederlands onvoldoende om deze text te vertalen .misschien
zullen de vertegenwoordigen van als liga deze
artikel vertalen in het nederlands.
la mouche comme modele pour étudier les effets
neurotoxiques du glutamate chez l’homme.
la drosophile ou mouche du vinaigre peut servir
de modèle pour comprendre le role des neurotransmetteurs excitateurs comme le glutamate
dans les dommages subis par le cerveau humain lors
d’accidents vasculaires et dans certaines maladies
neurodégénératives.c’est ce que vient de montrer
une équipe du cnrs dirigée par serge birman,à l’institut de biologie du développement de marseille.ces affections du système nerveux seraient souvent induites ou aggravées par la libération massive et l’accumulation du glutamate
dans l’espace extracellulaire,entrainant la mort
des neurones,un effet appelé(excitotoxicité).
cette accumulation du glutamate peut etre reproduite chez la mouche ou elle provoque une
dégénérescence de certaines structures du cerveau
et des modifications du comportement.la démonstration des effets neurotoxiquesde l’accumulation du glutamate chez la drosophile ouvre la voie à l’étude génétique des effets
nocifs de ce neurotransmetteurs sur le cerveau
humain.
le glutamate,un acide aminé communément utilisé
dans l’industrie alimentaire comme exhausteur de
gout ,et connu des neurobiologistes comme le
neurotransmetteur excitateur majeur du cerveau
humain,est également un neurotoxique puissant.
chez l’homme,lors d’accidents vasculaires cérébraux,la libération massive de glutamate par des cellules en manque d’oxygène semble jouer
un role direct dans la perte des neurones et l’extension des lésions dans les jours suivant le
traumatisme initial.les effets délétères du glutamate pourraient également etre impliqués dans
la progression de certaines maladies neurodégénératives comme la maladie d’huntington
et la sclérose latérale amyotrophique(als).
le glutamate libéré est normalement recpturé dans les cellules nerveuses grace à des protéines
transporteurs,qui maintiennent le taux de ce
neurotransmetteur sous le seuil de toxicité.
en activant le seul transporteur du glutamate
connu chez le drosophile,serge birman et son équipe ont pu observer les effets de l’accumulation du glutamate dans le cerveau de cet insecte.les mouches ainsi traitées présentent des
anomalies caractéristiques du comportement.
elles sont léthargiques et ne cherchent pas à
échapper à la main de l’expérimentateur,mais
paradoxalement réagissent de facon exacerbée à un
choc.ces effets sont partiellement réversibles par
l’expression chez ces mouches d’un transporteur
du glutamate humain ou l’administration dans leur
nourriture d’agents pharmacologiques protecteurs
des neurones.l’accumulation du glutamate entraine
également une augmentation du stress oxydatif dans
les cellules et une dégénérescence marquée de la
région du cerveau des insectes contenant les
prolongements neuronaux et les contacts synaptiques.les effets observés chez la mouche
suggèrent que le glutamate présente la meme toxicité dans le cerveau des insectes que chez
les mammifères et l’homme.les drosophiles sans
transporteur du glutamate constituent un système
modèle plus aisé à manipuler que les souris
habituellement utilisés pour ce type d’étude.
ces travaux devraient donc permettre des progrès
décisifs dans la compréhension des mécanismes
moléculaires de la neurotoxicité du glutamate et
du role de ce neurotransmetteur excitateur dans
les dégénérescences cérébrales chez l’homme.
hopelijk zullen jullie goed ingelicht zijn die
glutamaat problemen.
een lotgenoot (mijn vrouwke lijd aan als sinds
2001)
albert

Ton wrote:

Het lijkt er op dat de mitochondriën (energiefabriekjes in de cel) (http://nl.wikipedia.org/wiki/Mitochondrien) zijn beschadigd door een beschadiging van het SOD1 gen, waardoor oxydatieve stoffen niet goed kan worden weggevangen.

De beschadigde mitochondriën functioneren minder goed en produceren te weinig energie voor een goede werking van de glutamaat kanalen. Deze glutamaat kanalen werken ook minder goed doordat deze kanalen door oxydatieve stoffen worden beschadigd.

Deze glutamaat kanalen dienen er voor om het glutamaat (dat een neuron uitscheidt om een zenuwprikkel door te geven aan een ander neuron) weer uit de synaps verwijderen. (synaps: zie http://nl.wikipedia.org/wiki/Synaps : ruimte in de verbinding tussen zenuwcellen. In deze ruimte vindt het ‘doorgeven van de boodschap’ plaats door de overdracht van neurotransmitters).

In plaats daarvan lekt er zelfs glutamaat en aspertaat (aantal signaalstoffen in de hersenen) van binnen de cel naar buiten (naar de synaps) en lekt er calcium naar binnen (in de cel). Dit calcium wordt niet goed weggevangen door de mitochondriën (mitochondriën hebben ook een bufferende werking op de calcium concentratie binnen de cel), waardoor er nog meer beschadigingen optreden.

Ter illustratie enkele interessante verduidelijkingen:

http://www.biomedcentral.com/content/pdf/1471-2202-10-64.pdf

http://en.wikipedia.org/wiki/Excitotoxicity

http://en.wikipedia.org/wiki/Glutamic_acid

Neurobioloog Angela V van de VSN zegt:

Verhoogde concentraties glutamaat in het bloed leiden niet tot significant hogere glutamaat-concentraties in de hersenen. Dit maakt het hoogst onwaarschijnlijk dat verhoogde inname van welke vorm van glutamaat dan ook problemen in de hersenen zal geven. Er is echter maar weinig informatie over het ruggenmerg bij de studies. Dus ik kan het niet helemaal uitsluiten.
2 Er zijn wel aanwijzingen dat mensen die extreem veel glutamaat binnen krijgen een iets grotere kans hebben om ALS te krijgen.

Mijn PERSOONLIJKE mening: excitotoxiciteit speelt een rol in ALS. Echter om excitotoxiciteit te veroorzaken is echt niet méér ‘extern’ glutamaat nodig dan normaal: het zijn eerder de interne processen in de zenuwcellen die excitotoxiciteit veroorzaken.
Maar gezien de vinding dat extreme inname van glutamaat wel een verhoogd risico op ALS geeft is mijn mening dat extern glutamaat één van de vele kleine risicofactoren is die de kans op ALS verhogen. Echter zolang de genetische risicofactoren niet allemaal bekend zijn blijft het gissen welke externe factoren werkelijk van belang zijn.

Van de neurologen van het ALS Centrum Nederland is hun antwoord op de vraag of de glutamaat die wij als smaakversterker tot ons krijgen dezelfde glutamaat is als waartegen Rilutek wordt geslikt het volgende:

” Uit dierexperimenteel onderzoek is gebleken dat een mens kilo’s glutamaat moet eten om een stijging te krijgen van glutamaat in het brein/liquor.
De bloed-hersen-barriere is behoorlijk selectief voor glutamaat.
Of de bloed-hersen barriere bij ALS verstoord is blijft nog een open (en interessante) onderzoeksvraag, maar feit is dat glutamaat in voeding niet zomaar tot een verhoging leidt in het brein.
In de PAN studie wordt uitgezocht of glutamaat meer gegeten wordt in de groep mensen met ALS vs de controlegroep.
Hopelijk zal dit leiden tot een bewijs dat dit wel of niet zo is.
Uit de PAN studie zal ook blijken of veel glutamaat (o.a. in tomaten, smaakversterkers inderdaad, satesaus, ketjap) geassocieerd is met een sneller beloop als aanwijzing dat het toxisch is voor ALS patienten.
Obv eerdere resultaten, ook in andere studies, hebben we daar nu nog geen aanwijzingen voor.
Concluderend is nu dus nog niet bekend of het eten van voedingsstoffen met glutamaat leidt tot meer glutamaat in het brein.”

Resumerend:
Volgens de beschrijving van Rilutek kan de werkzame stof Riluzol wel door de bloed-hersen-barriere heen komen om het daar aanwezige glutamaat te reduceren.
Na alle onderzoeken is tot nu toe geen wetenschappelijk bewijs gevonden over de externe invloed van glutamaat op ALS en is het eerst een zoektocht naar de genetische factoren voordat er gezocht kan worden naar invloeden van buitenaf.
Uit genoemde bevindingen blijkt dat er een risico verbonden kan zijn aan inname van glutamaat maar wetenschappelijk bewijs hiervoor is tot nu toe nooit geleverd.

Ton wrote:

Recent onderzoek in de USA vindt echter wél aanwijzingen van het instabiel functioneren van de bloed-hersen-barriere bij neurologische ziekten:

The blood-brain barrier in neurodegenerative disease: a rhetorical perspective
Authors: Carvey, Paul M.; Hendey, Bill1; Monahan, Angela J.

Source: Journal of Neurochemistry, Volume 111, Number 2, October 2009 , pp. 291-314(24)

Publisher: Blackwell Publishing

Abstract:

Recent studies suggest that the function of the blood-brain barrier (BBB) is not static under normal physiologic conditions and is likely altered in neurodegenerative disease. Prevailing thinking about CNS function, and neurodegenerative disease in particular, is neurocentric excluding the impact of factors outside the CNS. This review challenges this perspective and discusses recent reports suggesting the involvement of peripheral factors including toxins and elements of adaptive immunity that may not only play a role in pathogenesis, but also progression of neurodegenerative diseases. Central to this view is neuroinflammation. Several studies indicate that the neuroinflammatory changes that accompany neurodegeneration affect the BBB or its function by altering transport systems, enhancing immune cell entry, or influencing the BBB’s role as a signaling interface. Such changes impair the BBB’s normal homeostatic function and affect neural activity. Moreover, recent studies reveal that alterations in BBB and its transporters affect the entry of drugs used to treat neurodegenerative diseases. Incorporating BBB compromise and dysfunction into our view of neurodegenerative disease leads to the inclusion of peripheral mediators in its pathogenesis and progression. In addition, this changing view of the BBB raises interesting new therapeutic possibilities for drug delivery as well as treatment strategies designed to reinstate normal barrier function.
Keywords: Alzheimer’s disease; amyotrophic lateral sclerosis; neuroinflammation; neurotoxins; Parkinson’s disease; tight junctions

Document Type: Research article

DOI: 10.1111/j.1471-4159.2009.06319.x

Affiliations: 1: Department of Pharmacology, Rush University Medical Center, Chicago, Illinois, USA

Dit biedt misschien nieuwe perspectieven?

annelies wrote:

Ik wil toch even iets zeggen,

Is boeiend dat jullie dit allemaal opzoeken.. Maar het is beetje zoals het einde van een boek lezen zonder de rest te weten..

Zenuwen/hersenen/biochemische processen zijn zo complex en chemische structuren zijn door mini verschillen toch soms een wereld van verschil…
Zonder de juiste achtergrond kennis kan je zulke wetenschappelijke teksten bijna niet plaatsen/begrijpen of toch zeker geen conclusies uit trekken…

Ton wrote:

Beste Annelies,
Dat bedoel je toch zeker niet als suggestie om er maar niet over na te denken en maar af te wachten wat de “ALS-specialisten” met het spoedig opgesoupeerde low-budget-onderzoekswerk ooit misschien eens zullen ontdekken?
Natuurlijk is het neurologisch systeem een complex biochemisch proces en uiteraard zullen doorsnee mensen die zelf ALS hebben en zich aan elk grashalmpje vast proberen te grijpen er bar weinig van af weten.
Maar zolang de meeste onderzoeksresultaten vanuit het buitenland komen, er na al die jaren nog steeds geen effectieve geneeswijze is voor ALS en er ook niets over eventuele bruikbare laatste ontdekkingen in begrijpelijke taal naar buiten komt lijkt wat ruggespraak tussen ALS-patiënten met eventuele suggesties voor overdenkingen in een bepaalde richting voor mogelijke geneeswijzen mij wel redelijk.
Het zou ook fijn zijn als er door echte deskundigen serieus op vragen of suggesties rond ALS op dit forum wordt gereageerd…

Cant George wrote:

Beste Andre
Ik ga niet zoveel kijken op het Forum.
Misschien bent U al vertrokken maar dan lees je dit wel als je terug thuis komt.
Het debat dat hier gevoerd wordt is echt voor wetenschappers.
Ik wil niemand beschuldigen alhoewel ik wel wil blijven waarschuwen voor schijnwetenschappen en kwakzalvers.
Ga daarom lezen op ,bijvoorbeeld , de sites van de universiteiten.
Want Internet is een prachtig medium maar men moet zeer omzichtig te werk gaan met al die informatie.
A.L.S. is een zeldzame ziekte ,indien onze voeding daar oorzaak van zou zijn dan zou die ziekte meer voorkomen.
En mocht het dan toch zo zijn dan had men het al lang geweten en de ziekte preventief kunnen bestrijden.
Ik blijf dus hopen dat de traditionele wetenschap een oplossing vindt die de ziekte
kan genezen en stoppen.
Nu is enkel Rilutec een remmer ondertussen neem ik Talampanel.
Zie daarvoor bij de Trials.
Met vriendelijke groeten.

Ton wrote:

De algehele wetenschappelijke veronderstelling was dat de bloed-hersenbarriere glutamaat voldoende zou remmen om de hersenvloeistof (liquor cerebrospinalis) in te trekken.
Volgens recent (wetenschappelijk) onderzoek blijkt het echter aannemelijk dat dit niet het geval is bij neurologische patienten.
Dit is voldoende reden om aan te nemen dat glutamaatinname van invloed kan zijn op ALS.

Cant George wrote:

Dat wordt niet tegengesproken,alleen weet men nog niet waarom bepaalde mensen daardoor A.L.S. krijgen.
En kan men,indien je het krijgt enkel maar afremmen.
Maar we blijven hopen.
Voor allen een zalig kerstfeest.

ALS Liga wrote:

Hallo,

Bij ONDERZOEK staat een overzicht over de rol van glutamaat in ALS. Dit om het overzicht op dit forum te bewaren en dit wetenschappelijk antwoord niet naar de achtergrond te verdringen tussen de discussies. Ik hoop dat het een antwoord geeft op de discussie op dit forum. We laten het zo snel als mogelijk vertalen naar het Frans. Door de feestdagen kan deze vertaling enige vertraging oplopen maar indien iemand zich geroepen voelt om het sneller te doen, graag.

Danny

[Nancy F]

Hallo,

Bij mijn papa is vorige week diagnose ALS vastgesteld. Hij is 82j en 5 jaar geleden lymfenklierkanker gehad.

Van de neuroloog kreeg hij 2 wkn Rilutek in het ziekenhuis, ze vertelde hem dat dit pilletje de ziekte wat kan vertragen/remmen.

Na zijn ontslag in het ziekenhuis, kregen we de voorschriften mee voor de nodige medicatie.

Bij de apotheek kregen we te horen dat Rilutek niet verkrijbaar is. Hoe leg je dat uit aan pALS. Verschrikkelijk.

Is er iemand die mij hierbij kan helpen.

Nancy

 

[Auteur]

Berichten