Onderzoekers gefinancierd door de ALSA brengen meer duidelijkheid over celdood in ALS

Samenvatting: Veranderende proteïne verantwoordelijk voor sommige gevallen van erfelijke ALS vormt een netwerk in de cellen dat vitale cellulaire activiteit verhinderd, deze bevindingen zou de wetenschappers naar nieuwe behandelingsmethoden moeten leiden.

Door de ALSA gefinancierde onderzoekers publiceerden hun bevindingen in de oktobereditie van het blad "Journal of Cell Biology", er wordt een nieuw licht geworpen waarom ALS cellen doodt en wat er misschien kan gedaan worden om dit proces tegen te houden.

Twee verschillende mutaties van de proteïne wijzigen in sommige erfelijke vormen van ALS en kunnen de cellen die in cultuur groeien doden. De reden is blijkbaar de productie van een netwerk van samengevoegde proteïne die andere essentiële celcomponenten opsluit, die dan de cel niet meer uit kunnen om het afval op te ruimen.

Professor Richard Morimoto en zijn medewerkers bouwden cellen om op de een of andere manier de mutatie van het SOD1 gen na te bootsen. Veel verschillende mutaties in het gen worden in verband gebracht met ALS, en muizen die ontworpen worden met deze gemuteerde genen vertonen symptomen die sterk gelijken op die van de menselijke ziekte.

Professor Lucie Bruijn, wetenschapsdirecteur, zei het volgende, "er is heel wat controverse geweest over de rol, die ophoping speelt bij ALS. Leveren de gedetailleerde studies van Dr. Morimoto die de samenvoegingformatie en bijbehorende proteïnen in real time onder de loep nemen, overtuigend bewijsmateriaal dat ze rechtstreeks betrokken zijn bij het proces van de celdood."

Morimoto zei, " onze studies kunnen helpen de gebeurtenissen te begrijpen die plaatsvinden in de neurale cellen die de mutant SOD1 uitdrukken en de verhoudingen die bestaan tussen deze ongebruikelijke klasse van samengevoegde structuren en celdood.

Elk type van het gemuteerde SOD1 vormde zogenaamde samenvoegingen binnen in de cellen die in het lab gekweekt werden, ze plakten eerder samen dan dat ze zich verspreiden binnen in de cel. De onderzoekers kunnen de samenvoegingen opmerken door de cellen onder de microscoop te visualiseren. De wetenschappers hebben het gemuteerde enzym ontworpen met een moleculaire markering die zichtbaar wordt onder fluoreserend licht.

Zij zagen dat andere kleine proteïnen zich vrij konden bewegen. Maar de grotere, vooral de zogenaamde proteasomes die proberen de gebrekkige proteïne om te vouwen, en daar niet in slagen, zitten opgesloten in het netwerk van samengevoegde, veranderende SOD1.

Cellen die zichtbaar SOD1 ophopingen vormen, sterven binnen een dag.

Deze cellulaire details zouden ons inzicht moeten geven hoe het ziekteproces bij ALS te onderbreken, zelfs voor die zonder een familiegeschiedenis. SOD1 mutaties worden in verband gebracht met een paar gevallen van sporadische ziekte.

Bepaalde medicijnen bestaan of worden ontworpen om de prestaties van proteasome op te voeren of de samenvoegingen te onderbreken. De door de ALSA gefinancierde studies zullen blijven onderzoeken hoe samenvoegingen schade aanrichten bij ALS en hoe men zieke cellen kan helpen de schade tegen te gaan.

Bron: www.alsa.org