Vooruitgang in de biologie van ALS gemeld op AAN meeting

Michael Strong, winnaar Essey Award 2005, spreekt over cognitieve veranderingen bij ALS

Door Roberta Friedman :

Samenvatting: De Canadese onderzoeker Dr. Michael Strong, laureaat van de Essey Award 2005, had het in zijn toespraak op de vergadering van de Amerikaanse Academie van Neurologie (AAN) in Miami, over de huidige concepten en hoe ALS het zenuwstelsel vernietigt. Verdere rapporten op deze vergadering gaven vroegere mogelijkheden voor nieuwe therapieën, en omvatten bevindingen over levenskwaliteit bij ALS, het ontwerp van klinische proeven voor de ziekte, en benadrukken de vooruitgang bij het begrijpen van de basisbiologie bij het ziekteproces.

Richard P.Essey stelde Dr. Michael Strong voor als laureaat van de Sheila Essey Award 2005 voor ALS onderzoek, en dit in naam van de ALSA en de AAN. Dr.Strong ontving de onderscheiding voor zijn combinatie van klinische toewijding en diepgaand onderzoek naar de oorzaken en potentiële behandelingen voor ALS.

Essey, een lid van de nationale raad van beheer van de ALSA, deelde bij de toekenning van de prijs aan Dr.Strong mee, dat verschillende laureaten de fondsen gebruikten om jonge onderzoekers te helpen binnentreden in de wereld van het onderzoek naar ALS.

In zijn toespraak op de AAN vergadering in Miami, besprak Strong de huidige concepten en hoe de ziekte het zenuwstelsel vernietigt, hij merkte op dat er nog zeer veel werk te doen is op dat gebied. Hij concentreerde zich op het idee dat ALS misschien een verzameling van syndromen kan zijn die zich manifesteren als een storing van de belangrijke proteïnen in de zenuwcellen.

Vele redenen kunnen leiden tot de uiteindelijke dood van deze cellen. Er zijn vele manieren waarop een motorneuron kan dood gaat, maar we kunnen niet zeggen waarom, aldus Strong.

Een belangrijk verband in de ziekte kwam de afgelopen jaren aan het licht toen bleek dat veel patiënten cognitieve (met betrekking tot het denkproces) veranderingen bij ALS toonden.

Deze veranderingen kunnen subtiel zijn, maar zij brengen de onderzoekers ertoe om te besluiten dat er meer door de ziekte wordt aangevallen dan de motorneuronen alleen. Dit gegeven kan de weg vrijmaken voor onderzoek naar de beginaard waarmee de degeneratieve veranderingen plaatsvinden en kan men zich op nieuwe behandelingsstrategieën richten.

De onderzoekers vinden dat ongeveer de helft van de ALS patiënten cognitieve veranderingen vertonen die als frontotemporale lobaire degeneratie kunnen worden geclassificeerd. Frontotemporale lobaire degeneratie impliceert persoonlijkheidsverandering die buitensporig emotioneel en gedwongen gedrag kan omvatten.

Strong’s onderzoeksbelangstelling gaat uit naar de proteïne " tau " die deel uit maakt van de kern van de zenuwvezels. Tau wordt in de hersenen opgehoopt bij het verouderingsproces, maar niet in de frontale gebieden, dat wijst erop dat het aantreffen van opeengehoopt tau in de frontale kwabben plaatsvindt buiten het normale verouderen om.

Tau is betrokken bij andere degeneratieve ziekten van het zenuwstelsel. Maar de aspecten van de tau ophoping bij ALS zijn uniek aan de ziekte. De belangrijkste structuur van tau wordt bewaard, maar toegevoegde gedeelten aan de proteïne zijn duidelijk voor de tau ophopingen bij ALS.

Strong sprak toen in detail over de verschillende proteïnen die deel uit maken van de kern van de zenuwvezels. De proteïnen en motormoleculen die cellulaire lading langs de vezels bewegen moeten de buitengewone orders ontvangen van de uiterst lange uitbreidingen van de motorneuronen die in verbinding staan met de spieren.

De proteïnen die de zenuwvezels handhaven zijn zeer georganiseerde series van precies geconstrueerde proteïnen, allen op microscopische schaal. Als een component fout wordt gemaakt, kunnen de structuren niet behoorlijk worden geassembleerd en bekomt men storingen. Het resultaat schijnt onvermijdelijk een ziekte van het motorneuron te zijn.

Sommige onderzoekers verzamelen bewijsmateriaal voor problemen bij het vormen van het noodzakelijke evenwicht van de proteïnen van zenuwvezels bij muismodellen van ALS. Een idee is dat de SOD1 mutant zich mengt in de juiste vertaling van de geninstructies in de proteïne. Een andere is dat de abnormale proteïneafzettingen in de ziekte een ontstekingsreactie veroorzaken die niet kan worden gemoduleerd en de cellen doodt.

Nog een andere is dat de cellen niet de boodschappen kunnen behandelen die ze op een evenwichtige manier ontvangen, en dat ze zo sterven. Dr.Strong suggereerde dat deze verschillende redenen voor hetzelfde eindresultaat kunnen zorgen, namelijk het verlies van motorneuronen. Het uiteindelijke gevolg bij ALS is de dood van de motorneuronen. Maar er zouden verschillende voorafgaande redenen voor dit verlies verantwoordelijk kunnen zijn.

Bron: www.alsa.org