Transcriptie bij muizen hoopvol spoor voor ALS-Patiënten

Noot van de vertaler: transcriptie is in de genetica het proces waarbij het DNA van een gen wordt gekopieerd naar RNA

Amyotrofische Laterale Sclerose (ALS) is een ziekte waarbij motorneuronen geleidelijk hun functie verliezen. ALS kan uiteindelijk leiden tot totale verlamming en dood. De ziekte ontstaat meestal rond de leeftijd van 55 jaar, komt vooral voor bij Kaukasische mannen en tast momenteel naar zijn schatting 30.000 Amerikanen aan. Voor de behandeling van ALS is er maar één medicijn, Rulizole, waarvan de werking beschreven wordt als “bescheiden”.

Een nieuwe studie op het ALS muismodel werd gepubliceerd in het tijdschrift Nature Genetics en beschrijft een geleidelijke verandering in transcripties die plaatsvindt naarmate de ziekte ALS evolueert. De studie wil tevens de bestaande kennis uitbreiden van de mogelijke therapeutische doelen in de behandeling van ALS.

De auteurs gebruikten het ALS muismodel om in deze ziekte te onderzoeken welke veranderingen plaatsvinden in de transcripties. Opvallend is de bevinding dat genen, die betrokken zijn bij de activering van het immuunsysteem, verstoord zijn in de ALS muizen. Meer bepaald: zij zagen een toename van stimulerende paden die mee betrokken zijn bij het verhogen van het immuunsysteem. Deze bevinding werd ook in mensen bevestigd, want 56% van de ALS patiënten die in de studie onderzocht werden had een gelijkaardige toename in dezelfde meestimulerende signalen.

In andere ziekten waar meestimulerende paden betrokken zijn, zoals afstoting van getransplanteerde organen, worden goede therapeutische resultaten geboekt door een behandeling met antistoffen die dit soort signalen onderdrukken (noot van de vertaler: antisuppressiva). Daarom behandelden de auteurs de ALS muizen met een CD40L monoclonale antistof die de stimulering van het immuunsysteem en de gemeten ernst van de ziekte afremde. Behandeling met de CD40L antistof in het muismodel stelde verlamming uit, hielp het lichaamsgewicht te handhaven en verlengde de levensduur na het ontstaan van ALS symptomen. Ook het verlies van motorneuronen nam af.

ALS is een uitputtende neurodegeneratieve ziekte die tot verlamming en uiteindelijke de dood leidt. Deze studie is betekenisvol omdat het laat vermoeden dat de onderdukking van CD40L in ALS een goed therapeutisch resultaat zou kunnen geven. Het resultaat van deze benadering bij ALS patiënten moet nog bevestigd worden aan de hand van klinische studies. Momenteel is slechts één enkel medicijn goedgekeurd voor de behandeling van ALS en hopelijk opent deze studie de deur voor nog een mogelijke therapie. Verder licht deze studie de mogelijkheid toe om via de analyse van transcripties op het spoor te komen van nieuwe therapeutische doelen.

Vertaling: Koen De Vleeschauwer

Bron: ALS Independence

Referenties:

Lincecum, JM., et, al. From transcriptome analysis to therapeutic anti-CD40L treatment in the SOD1 model of amyotrophic lateral sclerosis. Nature Genetics. 2010 Mar 28. [Epub ahead of print].