Directe link tussen fysieke activiteit en amyotrofische laterale sclerose

27-04-2018

Volgens een studie online gepubliceerd op 23 april in het Journal of Neurology, Neurosurgery & Psychiatry bestaat er een direct verband tussen fysieke activiteit en amyotrofische laterale sclerose (ALS).

Anne E. Visser, doctor van het Universitaire Medisch Centrum in Utrecht, Nederland en collega’s rekruteerden patiënten met vastgestelde ALS en controlepersonen van 5 populatiegebaseerde registers in drie Europese landen (Ierland, Italië en Nederland) om het verband te onderzoeken tussen fysieke activiteit en ALS. De gegevens van 1557 patiënten en 2922 controlepersonen werden gebruikt.

De onderzoekers identificeerden een rechtstreeks verband tussen ALS en fysieke activiteit in de vrije tijd, werkgerelateerde activiteiten, en alle activiteiten samen (de ratio’s waren respectievelijk 1.07, 1.06, en 1.06), geïdentificeerd met enige heterogeniteit tussen regio’s. De duidelijkste verbanden werden gevonden bij de cohorten van Ierland en Italië. De gevonden ratio’s bleven ongewijzigd ook nadat andere werkgerelateerde risico’s in rekening werden genomen of de patiënten met een C9orf72 mutatie uit werden gesloten.

“We leveren een nieuw klasse I bewijs voor een verband tussen fysieke activiteit en het risico op ALS in een grote multi-centra studie gebruik makende van een geharmoniseerde methode waarbij het niveau van fysieke activiteit objectief wordt gekwalificeerd.” schrijven de auteurs.

Verschillende auteurs maakten financiële banden met de biofarmaceutische industrie kenbaar.

 

Vertaling: K. Vanden Bempt

Bron: Medical Xpress

Krachtige fysieke inspanningen kan leiden tot een verhoogd risico op ALS

Onderzoek gepubliceerd in het online Journal of Neurology, Neurosurgery & Psychiatry suggereert dat krachtige fysieke activiteit, hetzij in de vrije tijd hetzij tijdens de werkzaamheden, gelinkt zou kunnen worden aan een verhoogd risico op het ontwikkelen van Amyotrofische Laterale Sclerose (ALS).

Het “nieuwe klasse 1 bewijs” spoort de onderzoekers aan te speculeren of ALS de tegenpool zou kunnen zijn voor de vele welgekende voordelen van fysieke activiteit op andere aspecten van onze gezondheid.

ALS is een progressieve, fatale neurodegeneratieve ziekte waarvoor er momenteel geen behandeling is.  De genen verklaren een deel van de gevallen, maar de rol van de omgevingsfactoren waaronder fysieke activiteit werd ook geopperd.

Maar het bewijs was tot nu toe onduidelijk, volgens onderzoekers is dit mogelijks vanwege de verschillen in de onderzoeksopzet en onderzoeksmethoden.

In een poging om deze leemte in te vullen, werd de levensstijl van 1557 volwassen, recent gediagnosticeerde ALS–patiënten rond de mid60 jaar oud in Ierland, Italië en Nederland vergeleken met deze van 2922 even oude personen die de ziekte niet hadden.

Elke deelnemer gaf informatie over zijn/haar opleidingsniveau; leefstijl, met inbegrip van roken en alcohol verbruik; werkervaring; en fysieke activiteitenniveau gedurende hun leven (wekelijkse vrije tijd en werkgerelateerde quotas).

De fysieke activiteit werd gemeten in Metabolische Equivalenten van de Taak (MET) minuten. Deze drukken de hoeveelheid van energie (calorieën) uit die verbruikt worden per minuut van fysieke activiteit.

Analyse van de data toonde aan dat de fysieke activiteit gedurende het leven in relatie staat tot een verhoogd risico op ALS, en dit na rekening te houden met andere mogelijke beïnvloedende factoren zoals leeftijd, geslacht, roken en alcohol verbruik en andere mogelijke blootstellingen op de werkplaats.

Het verhoogde risico bedroeg 6 procent voor activiteiten tijdens de vrije tijd; 7 procent voor fysieke activiteiten op de werkplaats; en 6 procent voor alle activiteiten samen. De relaties waren het hoogst bij de Italiaanse en Ierse deelnemers.

De onderzoekers stellen bovendien dat hoe hoger de MET score is, hoe hoger het risico op ALS is, wat meteen meer geloofwaardigheid geeft aan vroegere studies die aantoonden dat er onder de professionele atleten een hoger aantal is dat ALS ontwikkelt.

Dit was een observationele studie en kan al dusdanig geen oorzakelijk verband vaststellen. De onderzoekers zeggen dat de studie gebaseerd was op een recall, en dat factoren, zoals voeding, trauma of sommige metabole of energietekorten veroorzaakt door activiteit niet kunnen worden uitgesloten.

Ze geven aan dat “een (verhoogd risico van 6%) voor alle activiteiten samen kan vertaald worden in een 26 procent verhoogd risico voor een persoon die veel actiever is dan de gemiddelde persoon die minder actief is.

De onderzoekers suggereren dat alhoewel fysieke activiteit misschien geen grote factor speelt in de ontwikkeling van ALS, dit verhoogd risico wel van belang kan zijn bij deze patiënten die genetisch vatbaar zijn.

“Over het algemeen is aangetoond dat fysieke activiteit een bescherming biedt tegen vele ziekten, zoals cardiovasculaire ziektes, diabetes en een veelheid van kankers.” stellen de onderzoekers, en ze suggereren dat “Het verlagen van het risico op deze vaak voorkomende ziekten, de tegenpool zou kunnen zijn van het verhoogde risico op een relatief zeldzame ziekte zoals ALS.”

In een aangehecht editorial benadrukt Professor Michael Swash van het Londense Koninklijk Ziekenhuis dat er “geen eenvoudige antwoorden” zijn voor de mogelijke rol van omgevingsfactoren in de ontwikkeling van ALS.

Hij waarschuwt dat “Alhoewel het verleidelijk is om een hypothese vooruit te schuiven waarbij men suggereert dat fysieke activiteit gelinkt is aan een verhoogde centraal zenuwstelsel excitotoxiciteit in vatbare personen en, daardoor een verhoogd risico tot de ontwikkeling van ALS, een ziekte die reeds lange tijd erkend is als in het verband staand met centraal zenuwstelsel excitotoxiciteit, een dergelijk hypothese op dit moment, louter hypothetisch is.”

“Niettegenstaande zijn de gegevens intrigerend en verdienen ze nader onderzoek op een case-by-case basis, voegt hij toe.

 

Vertaling: K. Vanden Bempt

Bron: Medical Xpress

Share