Meta-analyse van farmacogenetische interacties bij klinische amyotrofische laterale sclerose tests.

Samenvatting

De bedoeling was te beoordelen of genetische subgroepen in recente tests voor amyotrofische laterale sclerose (ALS) reageerden op een behandeling met lithiumcarbonaat, maar het effect van de behandeling ging verloren in een groot cohort van niet-responders. Individuele deelnemersgegevens werden verkregen uit 3 gerandomiseerde tests die de efficiëntie van lithiumcarbonaat onderzochten. We combineerden klinische gegevens met gegevens over het UNC13A- en C9orf72-genotype. Ons primaire resultaat was overleving na 12 maanden. Op exploratieve basis beoordeelden we of het effect van lithium afhing van het genotype. Er waren klinische gegevens beschikbaar voor 518 van de 606 deelnemers. Globaal gezien verbeterde de behandeling met lithiumcarbonaat de 12 maanden overlevingsduur niet (hazard ratio [HR] 1,0, 95% betrouwbaarheidsinterval [confidence interval, CI] 0,7-1,4; p = 0,96). Zowel het UNC13A- als het C9orf72-genotype bleken onafhankelijke voorspellingsfactoren van de overlevingsduur (HR 2,4, 95% CI 1,3-4,3; p = 0,006 and HR 2,5, 95% CI 1,1-5,2; p = 0,032, respectievelijk). Het effect van lithium was verschillend voor UNC13A-dragers (p = 0,027), maar niet voor C9orf72-dragers (p = 0,22). De waarschijnlijkheid voor een overlevingsduur van 12 maanden voor UNC13A-dragers die werden behandeld met lithiumcarbonaat verbeterde van 40,1% (95% CI 23,2-69,1) naar 69,7% (95% CI 50.4-96,3). Deze studie verwerkte ook genetische gegevens van eerdere ALS-tests om de behandelingseffecten te bepalen in een genetische post-hocanalyse. Onze resultaten suggereren dat we onze strategieën moeten heroriënteren naar het vinden van behandelingen voor ALS, dat we ons moeten beginnen te focussen op genotypegerichte behandelingen, en dat we de genotypering moeten standaardiseren om de randomisering en analyse voor toekomstige klinische tests te optimaliseren.

Vertaling: André De Laet

Bron: Neurology