Vier verschillen tussen de ziekte van Lyme en ALS

16-03-2012

Door Vonnavie Sanchez

Volgende verschillen tussen de ziekte van Lyme en ALS zijn te noteren: aanwezigheid van huiduitslag, gevoel van vermoeidheid, spierproblemen en gewrichtspijnen.

De ziekte van Lyme is een ziekte die eenvoudig te behandelen is. Deze ziekte is echter nier eenvoudig te onderkennen omdat ze gelijke tekenen en symptomen vertoont met andere ziekten. Een van de ziekten die gelijkenissen vertoont met de ziekte van Lyme is ALS (Amyotrofische Laterale Sclerose). Lyme ziekte patiënten en hun medische begeleiders moeten allebei de juiste ziekte onderkennen voor een passende en spoedige behandeling.

Aanwezigheid van huiduitslag

Een van de typische tekenen van de ziekte van Lyme is een huiduitslag op de gebeten plaatsen van het lichaam. Deze uitslag verschijnt tussen enkele dagen tot dertig dagen nadat de teek een besmettelijke beet heeft gedaan. De grootte van de uitslag kan een diameter tot twaalf duim hebben, en het uitzicht hebben van het “oog van een rund”; het is rond van vorm met de buitenzijde rood en de binnenzijde wit gekleurd. Dit in tegenstelling tot ALS dat geen tekenen van zulke uitslag vertoont. De “runder-oog” uitslag is typisch voor de ziekte van  Lyme.

Gevoel van vermoeidheid

Samen met de ontwikkeling van de uitslag bij de patiënt die lijdt aan de ziekte van Lyme, zal hij ook een gevoel van vermoeidheid ondervinden; en tevens gezwollen klieren, koorts, hoofdpijn en rillingen. Volgens de medische deskundigen zullen degene die ALS hebben ook vermoeidheid of lichamelijke verzwakking ondervinden. Het verschil tussen de twee ziekten is dat de laatstgenoemden het slechts aanvoelen op een specifiek deel van het lichaam, wat niet het geval is bij de ziekte van Lyme. Bij de ziekte van Lyme heeft de patiënt een algemeen onbehaaglijk gevoel in het lichaam, wat eventueel kan verbeteren, in het bijzonder met de behandeling van de ziekte. Bij ALS zal het vermoeidheidgevoel vergroten wanneer de ziekte vordert.

Spierproblemen

De ziekte van Lyme en ALS kunnen beide spierproblemen veroorzaken, zoals stijfheid en spierspasmen. Volgens een verslag van de CDC kan Bell’s verlamming soms optreden bij patiënten die lijden aan de ziekte van Lyme. Bell’s verlamming is een gelaatsverlamming waarbij een van de zijden van het gezicht ofwel beide spier-tonus en -sterkte verliezen. Daarenboven kan dezelfde ziekte de patiënt teisteren met nekspier stijfheid. In het vroege ontwikkelingsstadium van ALS, zal de patiënt dezelfde spiersymptomen vertonen als deze geassocieerd met de ziekte van Lyme; wat dus stijfheid, trekkingen en spierkrampen betekent. Deze spierproblemen tasten verschillende gebieden van het lichaam aan, zoals de benen, de armen en het gezicht; wat eten of spreken moeilijk maakt voor de patiënt. Daarbij zal de ALS-patiënt meer spierpijn en ongemak ervaren als de ziekte vordert en zich verspreidt over andere delen van zijn lichaam.

Gewrichtspijnen

Degene die lijden aan de ziekte van Lyme en weigeren over te gaan tot onmiddellijke behandeling zullen uiteindelijk lijden aan arthritis en gewrichtspijnen. Arthritis of zwelling van de gewrichten bij de ziekte van Lyme patiënten hebben meestal plaats in een later stadium van de ziekte. En de meest voorkomende gewrichten die getroffen zijn, zijn die van de knieën en  andere belangrijke gewrichten van het lichaam. Bij ALS, zijn gewrichtspijnen eveneens aanwezig. Het verschil in de gewrichtspijnen bij de twee ziekten ligt in het feit dat ze laat toeslaan bij de ziekte van Lyme en in een vroeg stadium bij ALS. Gewrichtspijnen bij ALS worden meestal geassocieerd met gebrek aan gebruik van dit lichaamsdeel te wijten aan spierpijn en stijfheid.

Het is belangrijk dat een ziekte wordt uitgesloten, in het bijzonder bij de ziekte van Lyme. Een verkeerde diagnose doen is niet verschillend van geen behandeling uitvoeren, en leidt tot verdere en meer ernstige verwikkelingen. Neem altijd deel aan uw behandeling.

Vertaling: L. Michiels

Bron: HubPages