Vitamine B12-behandeling goedgekeurd voor ALS in Japan

Een therapie die de functionele afname bij ALS-patiënten moet remmen

Een ultrahoge dosis mecobalamine, een natuurlijke vorm van vitamine B12, werd in Japan goedgekeurd onder de merknaam Rozebalamine voor de behandeling van ALS.

De therapie zal worden vervaardigd en op de markt gebracht door Eisai en moet de functionele afname remmen bij mensen met ALS.

De goedkeuring kwam er in september op basis van de gegevens van een fase 3 klinisch onderzoek met de naam JETALS (NCT03548311). Daarbij vertraagde Rozebalamine aanzienlijk de ziektevoortgang, zowel afzonderlijk als in combinatie met andere ALS-middelen.

“Eisai wil zich blijven toeleggen op het lenigen van de noden van de patiënten en hun families door Rozebalamine aan te bieden als nieuwe behandelingsoptie”, zo stelt de onderneming.

Mecobalamine is erg gevoelig aan licht, waardoor het chemisch onstabiel kan worden. De onderneming creëerde dan ook een fiool dat goed tegen licht beschermt, maar met een voldoende doorzichtige hals, zodat de onderzoekers goed zicht hebben op verdunnings- en terugtrekkingsprocessen. Het Japanse Instituut voor Ontwerppromotie gaf deze kolf dan ook een Prijs voor Goed Ontwerp.

De ziektevoortgang vertragen

ALS is een neurologische ziekte die wordt gekenmerkt door het progressief afsterven van motorneuronen, de zenuwcellen die de vrijwillige bewegingen controleren. Naarmate de hersenen minder controle hebben op die bewegingen, krijgen de patiënten steeds meer te kampen met spierzwakte en andere symptomen, zoals ademhalingsmoeilijkheden en last om duidelijk te praten of goed te slikken.

Er bestaan maar een paar goedgekeurde therapieën, die dan nog weinig afdoende zijn, omdat ze de ziektevoortgang nauwelijks remmen en het leven amper verlengen.

Vitamine B12 komt voor in vlees, vis en zuivelproducten. Het vervult veel functies in het lichaam, waaronder cellen gezond te helpen functioneren. Uit een beperkt klinisch onderzoek bleek dat de Rozebalamine-formulering bij zeer hoge doses (25 mg) de communicatie tussen hersenen en spieren sterk bevorderde.

Een latere fase 2/3-studie (NCT00444613) in Japan onderzocht twee dosisgehaltes van Rozebalamine (25 mg of 50 mg) in vergelijking met placebo, gedurende 3,5 jaar tweemaal per week toegediend. En hoewel geen van beide doses de ziektevoortgang beduidend vertraagde, bleek toch dat een subgroep van patiënten in een vroeg ziektestadium en met matige ziektevoortgang potentieel baat had bij de hogere dosis.

JETALS werd gelanceerd om de positieve resultaten bij deze subgroep te bevestigen. Er werden 130 volwassenen met vroege ALS gerekruteerd die tot één jaar voor hun deelname hun diagnose hadden gekregen en wier ziektevoortgang matig verliep. Dit werd gedefinieerd als een afname met 1 tot 2 punten op de totale score van de Gereviseerde Functionele Meetschaal voor ALS (ALSFRS-R) gedurende een initiële, drie maanden durende observatieperiode.

De deelnemers werden willekeurig toegewezen aan ofwel een dosis van 50 mg Rozebalamine ofwel een placebo, tweemaal per week geïnjecteerd in het spierweefsel, en dit gedurende 16 weken. Het hoofddoel was te bepalen of de ultrahoge dosis Rozebalamine de ziektevoortgang na 16 weken of zowat 4 maanden beduidend kon remmen zoals gemeten door de ALSFRS-R.

De resultaten bevestigen de bevindingen van het eerdere onderzoek. Na 16 weken ervaarden de patiënten die Rozebalamine kregen in vergelijking met de placebogroep een 43% lagere afname van de ALSFRS-R-scores, wat wijst op een beduidende vertraging van de ziektevoortgang.

Zowat 90% van de deelnemers in beide groepen nam ook riluzol, een goedgekeurde ALS- therapie die wordt verkocht als Rilutek, Tiglutik en Exservan. Bij deze patiënten leidde Rozebalamine tot een 45% tragere voortgang.

Er deed zich bij behandelde ALS-patiënten ook een beduidende afname voor van de bloedniveaus van homocysteïne, een molecule die schade berokkent aan motorneuronen en andere cellen in de hersenen en het ruggenmerg.

Rozebalamine werd over het algemeen goed verdragen en zowat 7,7% van de patiënten had last van nevenwerkingen, meestal constipatie, pijn op de geïnjecteerde plaats, koorts, een onregelmatige hartslag, en huiduitslag.

Vertaling: Bart De Becker
Bron: ALS News Today