100 km roeien ten voordele van de ALS Liga
← ga terug naar Getuigenissen pALS
Het wereldrecord marathon en halve marathon lopen terwijl je een rolstoel met een ALS-patiënt voortduwt? Ronny De Cocker draait er zijn hand niet voor om. Omdat hij om medische redenen niet meer mag hardlopen, bereidt hij ondertussen een recordpoging voor in een andere sport. Alweer ten voordele van de ALS Liga.
“Ik heb mijn eerste marathon gelopen in 2002 en heb er ondertussen 15 achter de rug. Na enkele marathons ben ik er me, op aanraden van een vriend, echt op gaan toeleggen, hij zag blijkbaar dat ik dat niet slecht deed. In 2006 heb ik dan mijn eerste marathon onder de drie uur gelopen. Dat smaakte naar meer en dus liep ik in 2007 drie marathons waaronder die van New York, waar ik een serieuze slag van de man met de hamer heb gekregen. Ik was dieper gegaan dan de bodem en dus was mijn reactie: dit nooit meer. Maar ja, je weet hoe dat gaat. In 2011 was ik weer bezig en liep ik de marathon van Berlijn in 2.42.32u, wat niet slecht was voor een 49-jarige.”
Wanneer bent u beginnen te lopen voor een goed doel?
In 2015 werd ik 50 en wou ik iets speciaals doen. Ik koos voor de Marathon des Sables, een loopwedstijd van 250 km in de woestijn van Zuid-Marokko. De bedoeling is dat je die wedstrijd loopt voor een goed doel. Ik koost voor NEMA, een organisatie die mensen met een spierziekte helpt. De bedoeling was om daarvoor de nodige persaandacht te krijgen maar dat viel tegen, de pers was totaal niet geïnteresseerd. Er zijn blijkbaar al te veel Belgen die de Marathon des Sables lopen. Ondertussen was ik in contact gekomen met Antonio Ventriglia, een ALS patiënt. Ik kreeg het idee om een halve marathon te lopen terwijl ik een rolstoelgebruiker voortduwde. Ik koos voor de halve marathon van Omega Pharma, toen nog van Marc Coucke. Ik dacht, als hij dat organiseert, zal de lokale tv wel komen. En we zijn inderdaad geïnterviewd geweest.
Hoe is die eerste halve marathon verlopen?
Het heeft bloed, zweet en tranen gekost. Ik had nog nooit een rolstoel voortgeduwd en we hadden ook niet getraind. Maar onze tijd was wel goed, we zijn gearriveerd na 1.33u. Ik ben wel gevallen over een vluchtheuvel en ben met mijn vingers over het beton geschuurd, ik heb er nog de littekens van. Antonio, die gelukkig niets had, wou stoppen. Maar daar wou ik niets van weten. Hij heeft ALS en was van speciaal van Limburg naar Gent gekomen, dat kon ik niet maken. Een gevolg van deze prestatie was wel dat ik gebeld werd door een reporter van het Nieuwsblad met de volgende boodschap: als je een marathon loopt terwijl je een rolstoel voortduwt, krijg je een volledige bladzijde in de nationale editie. Dat moesten ze mij geen twee keer zeggen.
Welke marathon heb je dan gelopen?
Ik zocht een parcours dat een beetje vlak was en vond dat in Spijkenisse; die organisatie steunde toevallig ook ALS Nederland. In eerste instantie zagen ze het niet zitten met die rolstoel, omdat ik andere lopers zou hinderen. Mijn antwoord was snel klaar: ik kom met een ALS patiënt en jullie steunen ALS Nederland. Toen mocht het wel. Ondertussen had ik ook gekeken in het Guinness Book of Records, en een dergelijke prestatie bestond nog niet als wereldrecord. Onze tijd was 3.36.26u en ik heb de aanvraag ingediend. Het heeft nog 18 maanden geduurd voor we de erkenning kregen als wereldrecord. Een week later hebben we nog een marathon met Antonio gelopen in Breendonk en die tijd met 45 seconden verbeterd. En toen begon ik te denken aan het wereldrecord op de halve marathon.
Je ging dus voor een tweede vermelding in het Guinness Book of Records?
Ja, en die prestatie stond wel al in het boek, met een tijd van 1.58u. Ik zei tegen Antonio: dat kunnen we aan. Ik heb ons ingeschreven op de halve marathon van Brussel in 2016. En dat heeft wel de nodige persbelangstelling gekregen. Het programma ‘Iedereen beroemd’ heeft ons de hele tijd gevolgd en we zijn zelfs in Sportweekend en de Zevende dag gekomen. Ook hier hebben we een aanvraag ingediend bij Guinness en dit keer heeft het 20 maanden geduurd om vermeld te worden.
Nu kies je voor een andere sport.
Wel ja, ik heb iets te veel gelopen en nu is het kraakbeen in mijn knieën voor 80% weg. Maar ik wil nog altijd iets doen voor de ALS Liga. Daarom ga ik nu op een roeitoestel 100 km roeien. Ik heb vroeger altijd geroeid dus nieuw is dat niet voor mij. Het was trouwens op aanraden van mijn sportdokter die wist te vertellen dat het wereldrecord indoor roeien in de categorie 50-59 jaar op 7 uur en 2 minuten staat. Dat is behoorlijk lang roeien. De recordpoging vindt plaats op de dag van de verkiezingen, 14 oktober, in de lokalen van de Gentse Roei- en Sportvereniging aan de Watersportbaan. Ik begin eraan om 10u en hoop om 17u er klaar mee te zijn en zo te tijd te kloppen van een Amerikaan. Iedereen is welkom en alle opbrengsten gaan naar de ALS Liga. Als het gaat, komt Antonio ook. Ik ben nu volop aan het trainen en moet ook nog 5 kg afvallen, maar dat zal wel lukken.