Jan Plessers

← ga terug naar Getuigenissen pALS

Beloftevol voetballer Jan Plessers kreeg de diagnose van ALS op zijn 20ste.

De jonge voetballer Jan Plessers kreeg zo’n 10 jaar geleden te horen dat hij leed aan ALS. Ondanks zijn ziekte staat Jan nog altijd heel positief in het leven. Zijn positivisme werkt aanstekelijk op zijn ganse familie. Een gesprek met deze moedige jongeman.

“Ik ben 30 jaar jong en ben afkomstig uit het Limburgse Lommel”, steekt Jan Plessers van wal. “De ziekte ALS werd iets meer dan 10 jaar geleden bij me vastgesteld. Voor mijn ziekte werkte ik als schrijnwer­ker. In zekere zin ben ik ‘blij’ dat ALS zo jong werd vastgesteld. Ik was pas 20. Mocht de ziekte 15 à 20 jaar later bij me zijn vastge­steld, dan had ik al een leven opgebouwd met vrouw en kinderen. Ik weet niet of ik zo’n situatie zou aankunnen. Nu kreeg ik de zware diagnose al op mijn 20ste. Mijn leven moest eigenlijk nog beginnen en het was feitelijk al voorbij.”

De eerste klachten

“De eerste tekenen van de ziekte doken op toen ik krachtsverlies ervoer en mijn wijsvinger plots krom ging staan. Dat was best vervelend, want ik speelde voetbal op een hoog niveau (bij toen­malig derdeklasser KVSK United Lommel-Overpelt, nvdr). Toen ik in april 2005 op het veld stond, verer­gerden deze klachten nog verder. Ik kreeg last van loodzware benen. Enkele dagen later, op 12 april 2005, volgde dan de diag­nose van ALS.”

Reacties op de diagnose

“Zelf reageerde ik nogal rustig op het slechte nieuws. Pas enkele dagen later be­gon het besef door te dringen dat ik nooit meer zou kunnen voetballen. Dat besef was best zwaar om dragen. Maar voor het overige sta ik nog altijd even positief in het leven als voordien. Al heb ik natuurlijk ook wel moeilijke momenten. Mijn ouders en broer reageerden dan weer geschokt op de diagnose. Al gaan ze intussen wel goed om met mijn ziekte. Mijn positieve instel­ling heeft daar ook veel mee te maken.”

Impact van de ziekte

“Voor mijn ziekte was ik slechts vaag op de hoogte van wat ALS inhield. Toen de diagnose in 2005 werd gesteld, heb ik wel direct contact opgenomen met medepa­tiënt Danny Vyvey. Hij was een bekende ALS-patiënt. In zekere zin was hij voor mij dus een voorbeeld. Natuurlijk heeft de ziekte een grote impact op mijn leven. Zo­als gezegd kan ik mijn grote passie, voet­ballen, niet meer uitoefenen. Vandaag ben ik heel veel bezig met de computer : web­sites onderhouden, veel films en series be­kijken, enzovoort. Ook heb ik met enkele vrienden zaalvoetbalploeg ‘Terrazza Lom­mel’ opgericht. Als ‘team captain’ heb ik er vooral een functie langs de lijn.”

Steunpilaren

“Mijn familie is natuurlijk heel erg belang­rijk voor mij. Zonder hen zou ik helemaal verloren lopen. Mijn ouders en broer doen werkelijk alles voor me. En ze doen ook al­les zelf, zonder externe hulp. Voorts put ik heel veel moed uit het feit dat ik peter en nonkel ben.”

Belang van ALS Liga

“De steun van de ALS Liga vind ik heel be­langrijk. De informatieverstrekking en de dienstverlening zijn echt top, vind ik. De rol en de hulp voor het bedienen van de computer zijn een grote hulp. Ik heb zelfs te lang gewacht met de aanschaf ervan.”

Drie pertinente vragen aan Jan Plessers

Welke positieve boodschap wil je je lot­genoten meegeven?

“Doe vooral wat je graag doet.”

Op wat ben je het meest trots?

“Als jeugdspeler heb ik toch wat van de wereld gezien met de nationale jeugd­ploegen België. Ik ben zowat overal ge­weest, behalve in de Verenigde Staten.”

Welke dingen wil je nog graag doen of realiseren in je leven?

“Ik zou graag eens naar Las Vegas gaan. Als liefhebber van snelle wagens zou ik ook graag eens met een rallywagen mee rijden. Bijvoorbeeld zo’n wagen waar rallypiloot Freddy Loix mee rondrijdt.”

NVDR: Danique, Peter, Rudi & Marianne… le­zen jullie mee – en vooral dit laatste antwoord?

ALS maakte in 2005 ook een vroegtijdig einde aan de prille voetbalcarrière van Jan Plessers. Tot zijn 20ste had voetbal zijn leven helemaal gedomineerd.

Jan Plessers : “Ik speelde voor de nationale jeugdploegen van België. Met de U-16, U-17 en U-18 heb ik de hele wereld gezien. Het waren mijn beste voetbaljaren. Toen Lommel failliet ging, trok ik als 17-jarige gratis naar het grote PSV Eindhoven. Bij deze Nederlandse club tekende ik een contract van 3 jaar, maar na 2 jaar ben ik er vertrokken. Eigenlijk begon het toen al fout te lopen met mijn gezondheid. Als ik er nu op terugkijk, had ik toch wel de kwaliteiten om het te maken in de voetbalwereld. Dat klinkt misschien hautain, maar ik denk dat ik dat mag zeggen. Na mijn periode bij PSV heb ik ervoor gekozen om samen met mijn broer te spelen voor het toenmalige KVSK United in 3de klasse. Ik was 19 jaar, maar het liep voor geen meter meer. Ik heb nog een half jaar zitten aanmodderen, totdat ik moest stoppen.”

 

Bron: ALS Liga-magazine 170 – oktober, november, december 2015

Share