ALSA-onderzoeksfondsen voor nieuwe zoektochten naar de oorzaak en behandeling van ALS

Professor Roberta Friedman, informatiecoördinator onderzoeksafdeling ALSA

In de lente van 2005 werd door de ALSA een bedrag van 1.669.984 $ goedgekeurd voor financiering van verschillende onderzoeken, het omvat een nieuw inzicht te krijgen in de basismechanismen die de grondslag leggen voor de dood van motorneuronen bij ALS,

en een doorgedreven zoektocht naar nieuwe genen die betrokken zijn bij de ziekte, en voor behandelingen. Nieuw voor ALSA zijn onderzoekers die aan de top staan op hun vakgebied, en die zich nu volledig focussen op ALS.

Een voorstelling van de toelagen die door de ALSA worden gefinancierd, het bestaat uit drie toelagen om te starten ten bedrage van 119.984$, en negen toelagen die lopen over meerdere jaren met een totaal van 1.390.000$. Ook inbegrepen is een toelage voor een lopende studie die testen uitvoert om een geschikte kandidaat uit reeds bestaande geneesmiddelen te vinden om ALS te behandelen.

Twee jonge onderzoekers hebben De Milton Safenowitz Postdoctorale Toelage voor ALS Onderzoek mogen ontvangen, en dit voor een totaal bedrag van 160.000$.

Stamcellen Basis voor Behandeling ALS

Professor Paola Arlotta van het Algemene Ziekenhuis van Massachusetts en de Medische School van Harvard, wil het specifieke programma van genuitdrukking manipuleren, dat controleert hoe en wanneer de motorneuronen zich in de hersenen van het ontwikkelende dier vormen. Arlotta komt uit het lab van Dr. Jeffrey Macklis, die onlangs nieuwe bevindingen publiceerde over het moleculaire programma, dat stamcellen vertelt om motorneuronen in de hersenen te vormen.

Nieuwe Ideeën over Mutant SOD1

Professor Joseph S.Beckman, van de Oregon Staatsuniversiteit in Corvallis stelt de mogelijkheid voor dat de samenvoeging van proteïne eigenlijk beschermt bij ALS omdat het een type van SOD1 proteïne verwijdert, waarvan we weten dat het uiterst giftig is voor de motorneuronen. Indien dit kan geverifieerd worden, zou men kunnen aantonen dat sommige huidige benaderingen die er op gericht zijn de samenvoeging van proteïne te verhinderen, het tegenovergestelde is van wat nodig is.

Ontsteking en Excitotoxic Actie bij ALS

De bijdrage van de ontsteking die enzymen veroorzaakt die phospholipases worden genoemd blijft grotendeels onverkend gebied bij ALS, wegens gebrek aan nuttige onderdrukkers. Professor Timothy J. Cunningham en Dr. Terry Heiman-Patterson van de Drexel Universiteit in Philadelphia, hebben CHEC-9 ontdekt als onderdrukker, het onderdrukt de ontsteking rondom een hersenverwonding en redt de neuronen die anders zouden sterven. Nu willen de onderzoekers weten of het een gelijkaardig effect heeft op beschadigde neuronen bij het muismodel van ALS.

Een andere toelage zal gebruikt worden voor de gevolgen van glutamaatactie te onderzoeken.

Glutamaat brengt normaal minieme en veilige hoeveelheden calcium in de neuronen. Maar toch kan bovenmatig intern calcium celdood teweegbrengen, en motorneuronen zijn bijzonder gevoelig. Het mislopen van het cellulair proces waar beperkt calcium ingebracht werd door glutamaat, werd eerst beschreven door Peter H. Seeburg, van het Max-Planck Instituut te Heidelberg (Duitsland). Seeburg, een internationaal erkende glutamaatdeskundige, stelt nu voor om zijn inzicht en ervaring over te brengen op het ALS gebied, om de betrokkenheid van dit fundamentele cellulaire proces te testen bij ALS.

Groeifactoren en Gentherapie

Experimenten met gentherapie tonen aan dat VEGF een therapeutisch potentieel heeft bij ALS. Het bereiken van de beste weg van aflevering en de optimale dosis hangt af van de gedetailleerde kennis hoe deze trofische factor werkt. Professor Peter Carmeliet, van de Universiteit van Leuven, die belangrijke aspecten van VEGF ontdekte die in verbinding konden gebracht worden met ALS, wil in samenwerking met professor Lieven Moons precies te weten komen welke actie van VEGF de overleving in SOD1 mutant muizen zou kunnen helpen.

RNA interventie (RNAi), verhindert specifiek de productie van welbepaalde proteïnen en kan het niveau van de mutant SOD1 proteïne bij muizen verminderen. De RNAi behandeling verbeterd ook beduidend de motorfunctie van de achterste ledematen bij ALS muizen.

Dr. Patrick Aebischer en professor Cédric Raoul, van de Federale Polytechnische School te Lausanne (Zwitserland), waren de eersten om dit succes van RNAi in een muismodel van ALS te publiceren, en ze stellen nu voor om het behandelingsschema verder te ontwikkelen en te optimaliseren.

Nieuwe Genkandidaten bij ALS:

Zonder enige twijfel zal de succesvolle jacht op nieuwe genen die betrokken zijn bij ALS, leiden tot het ontwikkelen van nieuwe behandelingen.

Vliegen met een vorm van alsin, de proteïne die door het ALS2 gen word gecodeerd, veranderd in het begin van de jeugd in ALS. Niemand weet precies hoe gebrekkige alsin in degeneratie van het motorneuron resulteert. Brian D. McCabe, van de Universiteit van Columbia, New York, wil de alsin mutantvlieg als basis gebruiken om genen te ontdekken die met het alsin gen in wisselwerking zouden kunnen treden, om de functie van deze proteïne te verduidelijken.

Professor Erika L.F. Holzbaur, van de Universiteit van Pennsylvania, Philadelphia, stelt biochemische, cellulaire en dierlijke studies voor om te zien of de onlangs geïdentificeerde veranderdingen in een motortransport proteïne volstaan om ALS te veroorzaken. Haar team wil de bewegingen bekijken van de cellulaire materialen langs de axons, en de structuur van de steigerproteïnen die de axons handhaven.

Andreas Kottmann, van het Genoomcenter van Columbia, heeft veranderingen ontdekt die de oorzaak kunnen zijn van een ziekte die het Syndroom van Wolfram wordt genoemd, de dragers van het veranderende gen zouden een verhoogd risico lopen om ALS te ontwikkelen.

Hij hoopt de normaal beschermende functie van het normale gen aan te kunnen tonen in experimentele modellen van ALS.

ALS spaart bepaalde neuronen terwijl het de meeste andere vernietigt. Professor Eva Hedlund en Dr. Ole Isacson, van het McLean Hospitaal in Belmont, willen genen zoeken die verschillen in deze neuronen en hun verschillende gevoeligheid aan de ziekte kunnen verklaren.

Het team van Ammar Al-Chalabi, van het Psychiatrisch Instituut te Londen, gebruikt cutting-edge technieken om de eerste en grootste studie uit te voeren die de genetische variatie door het menselijk genoom bij ALS onderzoekt. Ze hebben momenteel een korte lijst met de meest mogelijke oorzakelijke genen, die nu verder in detail zullen bestudeerd worden.

Een lopende klinische studie test de werking van een antioxidante component, om de overleving in ALS te verlengen. R(+) Pramipexole is een component die neuronen beschermt tegen de giftige werking van vrije radicalen, dit zijn moleculen die reageren en de proteïnen en andere componenten van de cellen beschadigt. Het lichaam verwijdert normaal de vrije radicalen maar bij ALS schijnt er een probleem te zijn met de verdediging die ons lichaam toepast. Dr. James P.Bennett Jr., professor aan de Universiteit van Virginia te Charlottesville, wil blijven onderzoeken of dit medicijn de progressie van de ziekte kan vertragen.

Bron: www.alsa.org