Diagnose en overleven van ALS te linken aan metalen in bloed en urine

Beroepen met veel blootstelling aan metalen kunnen gelinkt worden aan het groter risico op ALS

Onderzoek aan de University of Michigan doet vermoeden dat mensen met een grote hoeveelheid metaal in hun bloed en urine een groter risico lopen om de diagnose ALS (amyotrofische laterale sclerose)  te krijgen en eraan te sterven.  

Onderzoek wees uit dat ALS, een zeldzame maar dodelijke neurodegeneratieve ziekte, beïnvloed wordt door genetische en omgevingsfactoren, zoals blootstelling aan pesticide en metalen. 

Deze studie onderzocht de hoeveelheid metalen in het bloed en urine van mensen met en zonder ALS. Daaruit blijkt dat blootstelling aan individuele en mengsels van metalen in verband wordt gebracht met een groter risico op ALS en een kortere overleving.

De resultaten werden gepubliceerd in het Journal of Neurology, Neurosurgery, and Psychiatry.

“Het is van essentieel belang dat we onze kennis vergroten over het belang van blootstelling aan metalen als risicofactor voor toekomstige preventie en om therapeutische strategieën te verbeteren”, zegt auteur Stephen Goutman, M.D., M.S., director of the Pranger ALS Clinic and associate director of the ALS Center of Excellence at University of Michigan.

“Verschillende eerdere epidemiologische studies brachten de blootstelling in verband met het risico op ALS. Daarentegen blijft het wel belangrijk voor ons te begrijpen wat de link is tussen de metaalmengelingen en het risico op ALS en de genezing, en te weten wie het grootste risico loopt op blootstelling of wie er het vatbaarst voor is.”

Het team van Goutman onderzocht het metaalgehalte in plasma- en urinestalen van meer dan 450 ALS-patiënten en bijna 300 mensen die niet aan de ziekte lijden. 

Daaruit bleek dat een verhoogd gehalte van individuele metalen, waaronder koper, selenium en zink, nauw verband houdt met een hoger risico op ALS en een vervroegde dood. 

Op basis van deze resultaten werden scores gemaakt die de risico’s van de omgeving in kaart brengen, zoals de polygenetische risicoscore die eerder al ontwikkeld werd aan de U-M. De omgevingsrisicoscore toont aan dat mengsels van metalen in plasma en urine ervoor zorgen dat het risico op ALS zo’n drie keer zo groot is. 

De toevoeging van de polygenetische risicoscore als potentieel temperend effect van onderliggende genetische factoren veranderde het verband tussen blootstelling aan metaal en het risico op sterfte of overleven aan ALS niet. 

“Hoewel verschillende andere onderzoeken beweren dat omgevingsfactoren, zoals metalen, interageren met genetische varianten om het ontstaan, de progressie en de mate van de ziekte te beïnvloeden, besluiten wij dat de polygenetische risicoscores geen invloed hebben het verband tussen blootstelling aan metalen en ALS”, zegt co-auteur Kelly Bakulski, Ph.D., associate professor of epidemiology at the University of Michigan School of Public Health.  

“De relatie tussen genen en de omgeving en het ziekterisico is complex. Toekomstige inzichten in andere genetische factoren of processen die komen kijken bij het risico op ALS en de afbraak van metalen, kan het begrip ervan verbeteren.  

Onderzoekers ontdekten ook dat deelnemers die beroepen uitoefenen met een grotere kans op blootstelling aan metalen een verhoogd gehalte van metalenmengeling in hun bloed en urine hadden. 

Dit sluit aan bij een eerdere studie van het onderzoeksteam. Daaruit bleek dat ALS-patiënten die vaker blootgesteld werden aan metalen een vroegere diagnose kregen.

“Deze resultaten benadrukken het belang van beroeps- en omgevingsfactoren wanneer het risico van de blootstelling wordt berekend”, zo zegt hoofdauteur Dae Gyu Jang, Ph.D., postdoctoral fellow in the U-M Health Department of Neurology.

Door activiteiten te vermijden waarbij je veel wordt blootgesteld aan metalen, zegt Goutman, verminder je in het algemeen het potentieel risico en de blootstelling. 

“Toekomstig onderzoek zal focussen welke blootstelling het grootste verband houdt met en de gevolgen heeft op de ziekte”, zegt hij. 

Vertaling: Lotte De Boe
Bron: MICHIGAN MEDICINE - UNIVERSITY OF MICHIGAN