Interview met Marijke Six over haar wandelactie ‘7 voor 7’

← ga terug naar Getuigenissen pALS

 

ALS Liga: Je wandelactie ‘7 voor 7’ heeft een enorm succes behaald. Zowel jij als wij mogen hier zeer trots op zijn.

Marijke: Ik ben heel dankbaar voor de ondersteuning die ik van jullie gekregen heb. Dit heeft mij in heel veel opzichten deugd gedaan. Niet alleen mentaal. Door deze tocht snap ik het concept bedevaart. Genieten van wat er op je pad komt en aan niets anders hoeven denken dan je bestemming en de fijne ontmoetingen met de mensen. Ik hoefde maar 1 overnachting zelf te betalen.

ALS Liga: Heeft dat ook te maken met bekendmaking via sociale media en Facebook?

Marijke: Inderdaad, niet alleen sociale media, maar ook de hele media. Ik kon bijvoorbeeld mijn netwerk gebruiken om de pers te bereiken. Zo kwam ik in de krant en op de radio. Dit werd vervolgens ook allemaal gedeeld op Facebook waardoor ik het verhaal goed kon brengen. Op deze manier zag je ook echt een toename van donaties. Je zag dus dat er meer donaties kwamen als ik meer op Facebook postte. Ook het contacteren van bedrijven via LinkedIn zorgde voor extra donaties.

Wat me erg opviel is dat er op dit moment veel meer mensen ALS kennen dan toen mijn vader de diagnose kreeg. Ik merk dat er enorm veel mensen zijn die iemand met ALS in hun omgeving hebben of hebben gehad, terwijl ik me vroeger daarin alleen voelde. Dit zorgt er natuurlijk ook voor dat heel veel mensen zich verbonden voelen met mijn verhaal en dat zorgde weer voor extra promotie. Ik kwam bijvoorbeeld een groep van vijf mensen tegen, waarvan er vier iemand met ALS kenden. Dit doet mij ook vermoeden dat er vooruitgang wordt geboekt in de diagnose en bekendheid van ALS.

ALS Liga: Deze actie heeft een geweldig verhaal en dat willen we graag delen om anderen te inspireren. Wat heeft je aangezet om deze meerdaagse wandeling op te zetten?

Marijke: Voor mij was dit heel symbolisch. Het had meerdere factoren. Vanaf het moment dat ik 54 werd, realiseerde ik me dat ik bijna even oud was als mijn vader toen hij stierf. Dit gaf me een heel naar gevoel, alsof elk jaar dat ik ouder ben dan 55 extra leven is. Dit begon bij me te kriebelen om een actie te ondernemen. Toen heb ik hier een jaar lang hard over nagedacht. Mijn vader is 7 jaar ziek geweest en aangezien mijn moeder al een actie deed over 7 uur wandelen kwam ik op mijn inspiratie om 7 dagen te gaan wandelen. Elke dag wandelen was daarbij gelijk aan een jaar dat mijn vader ziek is geweest. In die tijd was er nog geen euthanasiewet dus hij moest ook steeds afwachten wat er nog zou komen.

De route was ook bepalend. Eerst dacht ik eraan om van Ieper, waar mijn vader geboren was, naar mijn ouderlijk huis te lopen, maar dat leek qua afstand niet haalbaar. Toen koos ik ervoor om van Ieper naar Erps-Kwerps te wandelen, waar mijn vader uiteindelijk stierf en begraven is.  Omdat mijn vader graag reisde, kende ik via hem de GR paden en kon ik een GR route vinden. Via sociale media slaagde ik erin om telkens een overnachting te regelen, met uitzondering van één nacht. Een goede vriend van mij zorgde voor de beveiliging en volgde de routes met de auto.

ALS Liga: Je gaf aan dat er in het begin veel mooie maar ook mentaal moeilijke momenten waren tijdens de wandeling. Kun je iets meer vertellen over je persoonlijke ervaring tijdens de wandeling?

Marijke: Veel mensen raadden me af om dit alleen te doen, omdat het mentaal erg zwaar zou zijn, maar dit heeft me mentaal juist een beetje bevrijd. Ik had niet de makkelijkste relatie met mijn vader omdat hij zelden thuis was vanwege zijn werk. Toen ik eenmaal voor mezelf had beslist hoe ik dit wilde aanbrengen naar mijn vader, werd hij ziek en verloor hij heel snel zijn spraakvermogen. Daardoor zijn veel dingen nooit echt uitgeklaard. Ondanks dat hij al heel lang overleden is, bleef ik met veel vragen zitten. Niet zozeer negatief naar mijn vader toe, maar vooral het feit dat het knaagde dat niet alles uitgesproken kon worden. De wandeling bracht me daarover veel rust. Dit waren ook allemaal dingen die mijn vader in zijn jeugd heel vaak deed. Hij leerde me bijvoorbeeld veel over de natuur en praktische zaken tijdens zo'n wandeling en deze kleine herinneringen kwamen vaak weer naar boven. Deze dingen hebben me het concept bedevaart doen begrijpen. De fijne contacten die je opdoet tijdens zo’n reis en de steun die je krijgt, gaven me een warm gevoel en extra vertrouwen in de mensheid.

ALS Liga: Waren er tijdens de wandeling specifieke momenten die emotioneel bijzonder krachtig waren naar jouw vader toe?

Marijke: Naar mijn vader toe waren vooral de eerste twee nachten erg emotioneel omdat ik toen bij familie logeerde. Op deze momenten werden er veel dierbare herinneringen opgehaald op een positieve manier. Hierdoor realiseerde ik dat mijn vader veel mensen heeft geraakt. De nachten dat ik bij mensen logeerde die zelf iemand aan ALS hebben verloren, waren voor mij heel droevige momenten. Dan kwam die pijn weer naar boven. Je voelt je wel gesteund en wat minder alleen omdat mensen hun huis en zichzelf openstellen. Toen mijn vader 30 jaar geleden overleed was het heel moeilijk om hierover te praten. Nu ken ik mensen die hetzelfde hebben meegemaakt en dit graag delen. Inmiddels weet ik ook dat er een ALS Nabestaanden groep is op Facebook. Dat steunt me enorm. Het feit dat ik anderen kan steunen is een goed gevoel. Ik merk daarbij dat niet alleen financiële steun van tel is, maar emotionele steun ook enorm belangrijk is.

ALS Liga: Wat hoopte je voorafgaand aan de tocht zowel persoonlijk als voor de ALS Liga te kunnen betekenen? 

Marijke: Persoonlijk was de reis voor mij een verwerkingsproces en ik hoopte hier rust uit te halen. In dat opzicht is het zeker gelukt. Voor de ALS Liga ging het mij deels om het financiële, maar grotendeels ook om de naamsbekendheid. Als iemand het over Kom Op Tegen Kanker heeft weet iedereen waarover het gaat, maar in het geval van de ALS Liga is dit nog niet altijd zo. Natuurlijk wilde ik ook geld inzamelen, maar hoeveel dat zou worden, daar had ik geen idee van. Ik had nooit gedacht dat ik in mijn eentje 8.804 euro bij elkaar zou krijgen.

ALS Liga: Inderdaad, dit maakt jouw verhaal nog specialer. Een dergelijk bedrag is zeer zeldzaam voor een individuele prestatie. Dit lijkt ons zeker niet vanzelfsprekend. Welk advies kan je geven aan anderen die overwegen om deel te nemen aan liefdadigheidsevenementen voor ALS?

Marijke: Dream Big! Ik ben zelf verbaasd over hoe dit allemaal is uitgepakt en had nooit verwacht dat het zo'n succes zou worden. Je ziet dat het kan. Uiteindelijk verlies je nooit. Door de mogelijkheid dat de ALS Liga op de een of andere manier de media haalt of een financiële bijdrage ontvangt heb je sowieso al gewonnen, want elke euro telt. Ga ervoor en vraag advies aan de ALS Liga. Zoek steun bij vrienden en familie en doe het gewoon.

ALS Liga: De dag dat we dit interview hebben is ook speciaal, namelijk de verjaardag van je vader. Dat is een symbolisch aspect dat mooi bij je verhaal past. Namens de ALS Liga willen we je enorm bedanken. Niet alleen voor het delen van dit verhaal en het overhandigen van het bedrag, maar vooral voor de inzet die je maandenlang hebt getoond en het steunen van anderen.

Marijke: Dat is heel graag gedaan. Ik heb enorm veel respect voor wat de ALS Liga doet. Toen mijn vader overleed, was er nog geen sprake van een liga in België.