Ook bij rugbyspelers meer risico op neurodegeneratieve ziekte

Het risico op neurodegeneratieve ziekten onder voormalige internationale rugbyspelers is mogelijk meer dan het dubbele van dat van de algemene bevolking. Dat blijkt uit onderzoek door Emma Russell e.a. gepubliceerd in Journal of Neurology Neurosurgery & Psychiatry.

Bekend is dat traumatisch hersenletsel een belangrijke risicofactor is voor neurodegeneratieve ziekte: het is naar schatting verantwoordelijk voor 3 procent van de dementie in de bevolking.

Verschillende post-mortem uitgevoerde studies hebben de laatste jaren neuropathologie laten zien bij sporters die aan voetbal, American football en rugby deden. En die neuropathologie was geassocieerd met een voorgeschiedenis van traumatisch hersenletsel of herhaaldelijke botsingen met andere spelers, kopstoten en dergelijke.

Lager sterftecijfer

Het onderzoek van Russell e.a. concentreerde zich op 412 mannelijke ex-rugbyspelers uit Schotland, van wie de volledige gezondheidsgegevens beschikbaar waren, en die eind 2020 ten minste 30 jaar oud waren. De spelers werden gematcht op leeftijd, geslacht en sociaaleconomische status met 1236 leden van het publiek.

Na analyse van deze retrospectieve cohortstudie bleek dat de voormalige rugbyspelers een lager sterftecijfer, ongeacht de oorzaak, hadden dan de leden van het algemene publiek, totdat ze de leeftijd van 70 jaar bereikten. Daarna was er geen verschil meer tussen beide groepen. De onderzoekers vonden ook geen verschillen in doodsoorzaak of leeftijd bij overlijden, waar het ging om de meest voorkomende primaire doodsoorzaken van Schotse mannen zoals hart- en vaatziekten, luchtwegaandoeningen en kanker.

Neurodegeneratieve ziekte

Tot zover het positieve nieuws. Want de kans om gediagnosticeerd te worden met een neurodegeneratieve ziekte was meer dan twee keer zo hoog bij de voormalige rugbyspelers dan bij de vergelijkingsgroep. De kans op een diagnose dementie was iets meer dan twee keer zo hoog, die op de ziekte van Parkinson drie keer zo hoog en die op amyotrofische laterale sclerose maar liefst vijftien keer zo hoog.

Ook voetballers

Russell e.a. moeten toegeven dat ze 37 procent van de aanvankelijk veel groter groep van voormalige rugby-internationals buiten beschouwing moesten laten wegens gebrek aan matched controls. Maar daar staat tegenover dat de studie betrekkelijk groot en langdurig was en dat hun bevindingen aansluiten bij eerdere studies onder professionele voetballers en voormalige American football-spelers. Saillant verschil: het ging om amateuratleten. Het is dus niet langer exclusief een gevaar dat professionele atleten lopen.

Bron: Medisch Contact - Wetenschap