Wonderen bestaan niet!

02-06-2006

Wie een behandeling met stamcellen voorstelt als hét redmiddel voor mensen met MS, een dwarslaesie, ... is op zijn minst voorbarig.

Wie aan het verdrinken is, zal zich zelfs aan een krokodil vasthouden (bij Prof. Dr. Betz)

'Stamcellen geven blind meisje zicht terug', 'Stamcellen maken vrouwen weer jong', 'Stamcellen verlossen mannen van hun kaalheid', 'Verlamde man krijgt weer gevoel in zijn benen na behandeling met stamcellen', 'Versneld herstel na hartinfarct door stamceltherapie', 'Geblesseerde renpaarden vlugger weer te been na een behandeling met stamcellen', 'Vijfjarig jongetje gered door eigen stamcellen uit de navelstreng', 'Hartpatiënt behandeld met eigen stamcellen', ...

Stamcellen zijn 'in'. Berichten over nieuwe ontwikkelingen verschijnen met de regelmaat van de klok in de media. Een behandeling met stamcellen wordt vaak voorgesteld als het wondermiddel dat in de toekomst alle mogelijke kwalen zal genezen. Helaas hebben niet al deze persartikels een wetenschappelijke basis. Wie ernstige journalistiek levert en verschillende bronnen raadpleegt, is heel wat minder euforisch.

Dat vrouwen en mannen een pak geld op tafel leggen voor een verjongingskuur of de behandeling van hun kaalheid met stamcellen en nadien moeten vaststellen dat die therapie geen rimpeltje deed verdwijnen of geen sprietje haar deed groeien, kan ons geen barst schelen. Maar mensen die ernstig ziek zijn of een handicap hebben een rad voor de ogen draaien, vinden wij een schande. Wie een behandeling met stamcellen voorstelt als hét redmiddel voor mensen met MS, parkinson, alzheimer, een beroerte, een hartinfarct, een dwarslaesie, ALS, ... is op zijn minst voorbarig.

 

Laatste strohalm ...

Neem nu mensen met ALS. ALS is een ernstige progressieve ziekte die de spieren doet aftakelen (zie kader). Een diagnose ALS, staat gelijk met een doodvonnis krijgen. Mensen leven gemiddeld nog 3 tot 5 jaar na de diagnose. De oorzaken van ALS zijn nog niet gekend en er is nog geen doeltreffende behandeling. Mensen met ALS staan met de rug tegen de muur. Je kunt hen niet kwalijk nemen dat ze zich vastklampen aan elke therapie die maar een sprankeltje hoop geeft. Eerder waagden ALS patiënten zich al aan geitenserum, slangengif of injecties met cellen van schapen. Uit Australië kwam een kleurentherapie. Nu verwachten ALS patiënten mirakels van een behandeling met stamcellen.

Zo trokken de voorbije maanden een 20-tal Belgische ALS patiënten naar China voor een behandeling door Dr. Huang. Via een schedelboring spuit Dr. Huang stamcellen van geaborteerde foetussen in de hersenen (de 'Olfactory Ensheating Celltherapy' of OEC). Volgens hem hebben de cellen lokaal een stimulerend effect en dragen ze bij tot het herstel van zenuwcellen.

Wij waren er bij toen Dr. Huang vorig jaar tijdens een congres, naar aanleiding van het tienjarig bestaan van de ALS Liga, zijn therapie kwam voorstellen en in debat ging met Belgische wetenschappers. Wij hadden zo gehoopt dat hij de talrijke aanwezigen, vooral mensen met ALS en hun familie, meer duidelijkheid over zijn therapie en de resultaten ervan kon bieden. Het was de eerste keer dat Dr. Huang de confrontatie met wetenschappers uit het westen aandurfde. Onze verwachtingen waren dus hooggespannen. Helaas... Dr. Huang verklaarde wel dat OEC-transplantatie 'een veilige en geschikte methode is die op een snelle manier verbetering of stabiliteit brengt bij ALS patiënten'. Dat zijn therapie werkt, stelt Dr. Huang vast doordat zijn patiënten na de operatie beter konden lopen, praten, ... dan ervoor. Maar de videofilm die dat moest aantonen, was weinig overtuigend. Dr. Huang betreurt het echter ook dat de therapie maar gedurende een bepaalde periode werkt en dat ze geen volledig herstel biedt. Waarom mensen verbeteren of langer stabiel blijven, kan hij niet verklaren. Het lijkt allemaal een beetje toeval... Omdat hij het nu zo druk heeft met de behandeling van vele patiënten, die hij toch niet kan teleurstellen, heeft hij geen tijd meer om het allemaal wetenschappelijk uit te zoeken. En voor hem 'gaan patiënten voor op het wetenschappelijk onderzoek'.

Een aantal mensen met ALS die door Dr. Huang behandeld worden, delen in het begin enthousiast hun China-ervaringen met iedereen. Zij getuigen in kranten en tijdschriften. Zij houden een dagboek bij waarin zij vertellen hoe goed zij zich, direct na de ingreep, voelen. Na een tijdje hoor je vaak niets meer van hen en vind je hun dagboek niet langer op internet. Je vraagt je dan af hoe het nu met Loes, Danny, Jan, Lena, Theo, Marleen, .... is. Sommigen geven toe dat de therapie aanvankelijk wel werkte, maar dat ze na enkele maanden toch een terugval kenden. Anderen zwijgen in alle talen. Enkele Chinareizigers met ALS zijn ondertussen overleden. Een behandeling in China kost momenteel ongeveer 20.000 euro, reis, verblijf en ereloon inbegrepen. Mensen die na enkele maanden terug naar China reizen voor een eventuele tweede behandeling moeten geen ereloon meer betalen.

Stamceldeskundigen beweren dat de stamcellen die Dr. Huang in de hersenen van zijn patiënten spuit niet onbeperkt blijven groeien. Na zes tot negen maanden is het gedaan. De patiënt zal, onmiddellijk na de ingreep, waarschijnlijk een korte opstoot beleven en zich beter voelen, maar na negen maanden verdwijnt het effect zo goed als zeker. Schadelijke gevolgen van de OEC-therapie zijn niet bekend. Toch is de techniek niet zonder gevaar omdat het hier meestal gaat om zwakke patiënten die een zeer verre reis maken. Bovendien is de hygiëne in Chinese ziekenhuizen niet altijd optimaal waardoor het gevaar op infecties groeit.

 

Gebakken lucht?

De voorbije maanden lijkt Dr. Huang wat op de achtergrond verdwenen. Een reis naar China is een heel avontuur en niet iedereen slaagt er in om dit financieel rond te krijgen. Dichter bij huis dient zich echter al een 'alternatief' aan. Het Nederlandse bedrijf 'Cells4health' bewaart in zijn weefselbank niet alleen ingevroren stamcellen van klanten, maar biedt ook kant-en-klare stamceltherapieën aan. Het bedrijf beweert dat zij arthrose, hartinfarcten, dwarslaesies, beroertes, ALS, ... succesvol kunnen behandelen.

Aan het ALS-centrum Nederland vertelt Dr. Kleinbloesem van Cells4health: “De behandeling die Cells4health aanbiedt, bestaat uit het verwijderen van een deel van het eigen beenmerg uit de bekkenkam, waarna de stamcellen worden geïsoleerd en vermenigvuldigd in het laboratorium. Na ongeveer één week worden de autologe stamcellen via een ruggenprik en een bloedprik in het ruggenmergvocht en het bloed gespoten.”

Cells4health werkt o.a. met specialisten in Instanbul, maar ook in 'de Cosmipolis Clinic', een privé-ziekenhuis in Brugge, huurt deze firma enkele ruimtes. Daar zou een arts uit Azerbeidjan, in dienst van Cells4health, de therapie toepassen. 't Is al wel wat goedkoper dan de behandeling in China. Maar een patiënt die een behandeling in Turkije onderging, rekende uit dat dit avontuur hem toch ongeveer 16.000 euro kostte: ziekenhuiskosten, erelonen, reis en verblijf inbegrepen.

Het bedrijf Cells4health zegt zelf dat ze niet kunnen bewijzen dat hun therapie werkt. Zij baseren zich op literatuur en op studies uit het verleden, maar zij kunnen geen wetenschappelijke studies voorleggen. De positieve ervaringen van de patiënten die zij behandelden, zeggen volgens hen voldoende.

Deskundigen beweren echter dat het onmogelijk is dat deze therapie werkt. Een vergelijkbare therapie bij muizen die zelfs stamcellen terugkregen na een volledige beenmergtransplantatie, wat voor de mens te veel infectiegevaar zou inhouden, had slechts minimale effecten.

 

Helden of oplichters?

Prof. Dr. Willem Betz is hoofd van de huisartsenopleiding van de Vrije Universiteit Brussel (VUB) en voorzitter van SKEPP, de Studiekring voor Kritische Evaluatie van Pseudo-wetenschap en het Paranormale.

Handiscoop: Dr. Betz, zieke mensen en mensen met een handicap gaan niet langer naar Lourdes omdat zij hopen daar genezing te vinden. Zij trekken nu naar China of naar Istanbul. Ook Portugal wordt aangeraden, want er wordt beweerd dat daar goede resultaten geboekt werden door overplanting van een stukje reukzenuw waardoor dwarslaesiepatiënten zouden geholpen kunnen worden...

Dr. Betz: Een bezoek aan Lourdes is tenminste nog onschuldig. Dat is vooral een sociaal gebeuren. Niemand ondervindt er enige schade van en de kosten voor wie daar naartoe trekt blijven binnen de perken. De Kerk maakt bovendien geen reclame voor Lourdes en onderneemt geen initiatieven om gelovigen te overtuigen om naar de grot te komen voor genezing. Dit is een groot verschil met de vele 'charlatans' die momenteel een forum krijgen dat ze niet verdienen. Je zou er bijvoorbeeld versteld van staan wie er momenteel op congressen van vroedvrouwen mag komen praten. Ook kranten zondigen vaak. Journalisten springen op alles wat anders en sensationeel is. Bekijk maar eens wat er de laatste maanden verschenen is over de mirakels van de stamceltherapie. In de media krijgen deze thema's zoveel kritiekoze publiciteit dat veel mensen gaan geloven dat het om werkelijke feiten, werkzame middelen of erkende therapieën gaat. Journalisten stellen zich nog zelden kritische vragen. Alles wat alternatief is, is goed. En als er reacties komen, worden die weggewuifd met 'ach, dat zijn de reacties van het medisch establishment' of 'daar zit de lobby van de geneesmiddelenindustrie achter...'

Het aantal astrologen, pendelaars, kaartlezers, helderzienden, ... die in reclamebladen hun diensten aanbieden, stijgt voortdurend. En de zoekertjesrubriek 'new age/astrologie' in de krant wordt elke week populairder. Dit betekent dat dit wat oplevert, anders blijven ze niet adverteren. Mensen die het moeilijk hebben, mensen die ziek zijn, ... zijn een gemakkelijke prooi. Wie aan het verdrinken is, zal zich zelfs aan een krokodil vasthouden. Het is toch verschrikkelijk dat mensen die al zoveel miserie hebben, voortdurend voor de gek gehouden worden.

Handiscoop: Hoe komt het dat mensen, die anders nog geen koffiezet zullen kopen zonder zich eerst goed te informeren, ineens bereid zijn om grote sommen te betalen voor allerlei 'behandelingen' en middeltjes waarvan niet eens bewezen is dat ze werken?

Dr. Betz: Een aantal alternatieve therapeuten, ik noem dat 'alterneuten', speelt het zeer handig door het gebruik van termen als 'zacht, natuurlijk, niet-toxisch, holistisch, stimuleren van het zelfgenezend vermogen, ....' Alhoewel de alternatieve therapeuten deze beweringen niet kunnen waar maken, voelen heel wat mensen zich hierdoor aangetrokken.

In mijn eigen praktijk heb ik gezien hoe ouders van een kindje met downsyndroom enorm veel geld hebben besteed aan een behandeling met 'levende cellen'. De ampullen hiervoor moesten speciaal uit Duitsland komen. Jarenlang hebben deze ouders dit volgehouden en telkens ik het kleintje zag was de mama zeer fier dat het zo goed was vooruitgegaan. Ik zelf merkte daar niet veel van. Elke schuchtere poging van mijn kant om het nut van die behandeling in vraag te tellen, botste op een muur van achterdocht. Voor het welzijn van hun kindje was toch niets hen teveel. Wie durft hen dan de illusie af te nemen? Aan dit verhaal moet ik telkens weer denken als een enthousiaste ouder mij probeert te overtuigen van de wonderen van een nieuwe exotische therapie. Ouders van een kind met een handicap hebben alles over voor hun kind. Zij willen alles wat zich aandient proberen. Er moest maar eens iets lukken. Als de gewone geneeskunde eerlijk zegt dat ze geen wonderen kan doen, wordt dit vaak niet aanvaard. Er staat dan een leger kwakzalvers klaar die beweren dat ze wél wonderen kunnen doen. Het is veel gemakkelijker, lucratiever en sympathieker om wonderen te verkopen dan tijd te besteden aan het verzamelen en analyseren van gegevens en op basis daarvan te moeten vertellen dat sinterklaas niet bestaat. Je moet de macht van die kwakzalvers niet onderschatten. Na een sessie bij hen gooien diabetici hun insuline en spuiten weg, en voelen zich fantastisch. Kankerpatiënten roepen dat ze genezen zijn, voelen zich vol energie en stoppen met de chemokuur.

Bijna drie kwart van de mensen die ernstig ziek zijn probeert, los van hun medische behandeling, wat anders. 'Baat het niet, dan schaadt het niet' en 'je weet maar nooit', zijn de drijfveren. Minder dan de helft van de mensen vertelt dit aan hun arts.

Handiscoop: Uw organisatie neemt geen blad voor de mond. SKEPP heeft het over 'kwakzalvers' en 'alterneuten'. Wat is volgens u ernstige geneeskunde? Wat noemt u kwalzalverij? En het is toch ook niet terecht om alle alternatieve geneeskunde 'kwakzalverij' te noemen.

Dr. Betz: Er bestaat maar één soort echte geneeskunde. Binnen die geneeskunde zijn er heel wat alternatieven mogelijk. Het gaat dan om verschillende manieren van behandelen of onderzoeken die elk hun efficiëntie bewezen hebben.

De enige geneeskunde die volgens ons recht heeft op die naam bestaat uit middelen, handelingen of toestellen die bewezen hebben dat ze werken voor bepaalde aandoeningen. Die werking moet beter zijn dan alleen het placebo-effect (nvdr.: placebo-effect: mensen denken dat ze beter zijn nadat zij bijv. medicatie gekregen hebben zonder enige werkzame stof). De enige echte geneeskunde steunt op bewijzen.

Een tweede soort geneeskunde is die waarvoor dat bewijs niet of nog niet geleverd is. Deze praktijken kunnen dan tijdelijk het statuut van geneeswijze of middel in onderzoek krijgen en moeten binnen een redelijke termijn bewijs kunnen leveren, of verdwijnen. Onderzoeken moeten beantwoorden aan de internationale verdragen. Ze mogen o.a. enkel uitgevoerd worden binnen het kader van een aangemelde klinische proef, mogen enkel gebeuren mits toelating van een erkende ethische commissie en moeten beperkt zijn in de tijd.

In Europa zijn we overeengekomen om geen proeven op mensen te doen, tenzij met toelating van de ethische commissie. Daaraan gaat nog een hele procedure vooraf. Behandelingen worden eerst getest in een laboratorium. Daarna wordt eventueel overgegaan naar testen op dieren. En pas als alles veilig is gaat men het middel uittesten op mensen. Dat er dan nog wat mis kan gaan, hebben we een paar maanden geleden nog gezien in Groot-Brittannië waar enkele gezonde, jonge mannen ernstig ziek werden bij het testen van een nieuwe behandeling. Patiënten moeten op voorhand weten dat zij aan een proef deelnemen. Deelname aan klinisch onderzoek moet voor de patiënt gratis zijn.

Er zijn mensen die vinden dat er nog een derde soort geneeskunde moet erkend worden. Daar worden verschillende namen aan gegeven: alternatief, complementair, natuurlijk, niet-toxisch, ... Volgens SKEPP spreken wij dan echter niet van 'geneeskunde' en horen deze praktijken onder de noemer 'niet bewezen behandelingen'. Er zijn behandelingen bij die al meer dan honderd jaar toegepast worden en er nog steeds niet in geslaagd zijn om enig deugdelijk bewijs te leveren van hun werking.

Een persoon die behandelingen toepast of verkoopt waarvan hij weet dat er geen deugdelijk bewijs voor de werking ervan bestaat, noemen wij een 'kwakzalver'. Moeten we die behandelingen verbieden? Zeker niet. Er zijn altijd mensen die er om allerlei redenen in willen geloven. Laat hen die vrijheid. Alles waar mensen zich beter bij voelen moet kunnen, zolang er niemand letsel door oploopt of schade door lijdt.

Waar we echter geen tolerantie voor aan de dag leggen, is de valse informatie en bedrieglijke propaganda die door veel alterneuten verspreid wordt. Als zij liegen over gefantaseerde genezingen en successen, dan zijn ze geen leuke entertainers meer, maar worden ze gewetenloze oplichters. Mensen hebben recht op eerlijke informatie over wat zij van een alternatieve geneeswijze kunnen

verwachten en wat niet.

Wat ik eigenaardig vind: zonder een diploma van arts mag je niets voorschrijven. Met de geest mag iedereen rommelen. Iedereen mag zich seksuoloog, kindertherapeut of gezondheidspsycholoog noemen. Vandaar dat wij het vaak hebben over 'alterneuten'

Handiscoop: Komen heel wat mensen ook niet in het alternatieve circuit terecht omdat ze teleurgesteld zijn in de klassieke geneeskunde? Veel mensen hebben het gevoel dat er niet écht naar hen geluisterd wordt. Je hoort ook wel eens verhalen van mensen die van verschillende artsen een totaal ander advies kregen...

Dr. Betz: Dat wil ik niet ontkennen. In het alternatieve circuit hebben mensen veel meer het gevoel dat ze begrepen worden, dat er tijd voor hen gemaakt wordt. Dokters, en zeker specialisten, doen dit niet altijd. Dit heeft veel te maken met communicatievaardigheden. Sinds enkele jaren zit er in de opleiding van huisartsen ook wel een training m.b.t. communicatievaardigheden. Maar in de opleiding voor specialisten wordt hieraan helemaal geen aandacht besteed. De opleiding voor specialisten is erg zwaar en volledig op kennis gericht. Deze opleidingen trekken dan ook vooral het type mensen aan die hier sterk in zijn. Je moet hen nog altijd overtuigen van het belang van goede communicatie. Zo heb je soms schitterende artsen die op hun terrein enorm deskundig zijn, maar in communicatie met mensen zijn het soms echte bullebakken.

En een tegengesteld advies van verschillende artsen krijgen, kan inderdaad voorvallen. Voor eenzelfde probleem is er niet altijd één duidelijke en ideale oplossing. Vaak zijn er verschillende oplossingen mogelijk, elk met zijn voor- en nadelen. Als je A kiest, is er een zeker risico. Als je B kiest ook. Als ik iets doe, kan het mislopen. Als ik niets doe, ook. De arts moet de knoop doorhakken.

Handiscoop: Voor een aantal ziekten zijn er helaas (nog) geen oplossingen. Een arts kan een handicap niet genezen...

Dr. Betz: Mensen willen juist horen, dat er wél iets aan te doen is. Zij gaan dan zelf op zoek, willen zelf dokteren en komen vaak terecht in een circuit waar begrip getoond wordt voor hun probleem. Kwetsbare, wanhopige mensen zijn gemakkelijk te overtuigen. Op dit moment is ADHD een goudmijn voor kwalzalvers. Ouders zijn bereid om alles te proberen om hun kind te helpen – baat het niet, dan schaadt het niet – en daar wordt van geprofiteerd. De geneeskunde heeft immers, behalve relatine voor sommige kinderen met ADHD, niet veel te bieden. Bij kinderen met autisme wordt momenteel nogal eens de therapie 'facilitated communication' toegepast. De zogenaamde therapeut legt een arm rond het kind en tikt de gedachten van het kind op een computer. Daar verschijnen dan boodschappen als: 'mama, ik mis je' en 'ik ben eenzaam'. Ondertussen werd deze therapie al lang ontmaskerd. Maar toch blijven alterneuten deze therapie aanbieden. Het gaat om grof geld en veel verdriet. Let wel: de meeste kwakzalvers geloven rotsvast in hun nonsens. De groep bewuste bedriegers is klein. Er bestaan ook kwakzalvers die er in slagen om hun therapie een aureool van wetenschappelijkheid te geven. Onze strijd tegen kwakzalvers is om moedeloos van te worden.

 

ALS

ALS staat voor Amyotrofische Laterale Sclerose. ALS is een neuromusculaire, progressieve, niet besmettelijke aandoening die in elke spiergroep kan beginnen. Eén van de eerste verschijnselen van deze ziekte is het verlies van de kracht in bepaalde spieren (hand, bovenarm, schouder, been, voet, ...) dat gepaard kan gaan met het wegkwijnen van de spieren. Andere symptomen zijn: moeilijkheden met kauwen, slikken en spreken; gewichtsverlies en verminderde eetlust; moeilijkheden met ademen; vermoeidheid; gewrichts- en spierpijn;... De verstandelijke vermogens van mensen met ALS blijven intact.

Leven met ALS is zwaar, voor de persoon zelf en zijn omgeving. Omdat mensen met ALS vaak snel achteruitgaan, worden zij voortdurend geconfronteerd met dingen die zij niet meer kunnen en moeten zij alsmaar meer hulp vragen, hulpmiddelen gebruiken, ...

In 1995 werd in België de ALS Liga opgericht door ALS patiënten en hun familie. Dank zij de enorme inzet van heel wat vrijwilligers groeide de ALS Liga uit tot een stevige organisatie die o.a. mensen met ALS informeert over nieuwe wetenschappelijke inzichten; hen de kans geeft om elkaar te ontmoeten en ervaringen uit te wisselen; hulpmiddelen ter beschikking stelt; lobbyt bij de overheid; enz.

ALS Liga België vzw

Vaartkom 17

3000 Leuven

tel.: 016/23.95.82

fax.: 016/29.98.65

e-mail: info@als.be

website: www.ALS.be

 

Stamcellen

Bij de ALS Liga vonden wij een verstaanbare uitleg over deze ingewikkelde materie: 'Stamcellen komen van nature in het menselijk lichaam voor, bijv. in het beenmerg, de plaats waar de bloedcellen worden gevormd. Ook uit embryonaal weefsel (weefsel afkomstig van een embryo, bijv. van een vrouw die een miskraam heeft gehad of na een abortus) en navelstrengbloed kunnen stamcellen worden gehaald. Stamcellen zijn cellen die de mogelijkheid hebben zich te ontwikkelen tot allerlei verschillende cellen zoals lever-, nier-, huid-, maar ook tot verschillende soorten zenuwcellen. Tot welke cel de stamcel uitgroeit is afhankelijk van hoe de cel gestimuleerd wordt en in welke omgeving de cel zich bevindt.'

Prof. Marc Boogaert, coördinator van het Leuvens Stamcelinstituut, waar ook de internationaal bekende Catherine Verfaillie aan de slag is: “De stamcelhype heeft overspannen verwachtingen bij het grote publiek veroorzaakt. In de realiteit is er nog een hele lange weg te gaan. En dat moet niet verbazen. Eigenlijk zijn wij pas goed vijf jaar met stamceltherapie bezig. Stamcellen hebben vandaag bewezen dat ze goed werken bij leukemie en enkele kankers, zoals de ziekte van Hodgkin. Voorts denken we dat stamcellen nuttig kunnen zijn bij acute hartinfarcten. Alle andere toepassingen zijn niet bewezen. Intussen hebben we ook geleerd dat stamcellen niet alle ziekten uit de wereld zullen helpen”.

In Leuven wordt gewerkt aan onderzoek over het effect van stamcellen bij hersen- en zenuwziekten, bij de behandeling van herseninfarcten en de ziekte van Parkinson. Maar specialisten verwachten dat het nog minstens vijf tot vijftien jaar zal duren vooraleer men stamcellen ook echt zal kunnen inschakelen.

Een andere toepassing waarbij we relatief snel zullen weten of stamcellen effect hebben is de behandeling van suikerziekte. Een groep onderzoekers van de VUB verricht op dit vlak onderzoek op wereldniveau.

 

SKEPP:

Studiekring voor Kritische Evaluatie van Pseudowetenschap en het Paranormale. SKEPP onderzoekt, los van religieuze of politieke opvattingen, beweringen en verschijnselen die volgens de huidige stand van de wetenschap bijzonder onwaarschijnlijk of onmogelijk zijn. Via een tijdschrift en een website probeert SKEPP het grote publiek correct te informeren.

SKEPP

Academisch Centrum voor Huisartsengeneeskunde

Laarbeeklaan 103

1090 Brussel

tel.: 02/477.43.11

fax.: 02/477.42.01

e-mail: secretariaat@skepp.be

website: www.skepp.be

 

GEBRUIKERSTIP!

Eerlijk is eerlijk.... Een kind dat met een handicap geboren wordt, kan niet genezen worden. Ouders kunnen er wel voor zorgen dat hun kind alle kansen krijgt om zich te ontwikkelen. Wie zijn rug breekt, weet dat er momenteel geen herstel mogelijk is, maar kan door intensieve revalidatie en goede hulpmiddelen een grote mate van mobiliteit en zelfstandigheid verwerven. Voor autisme bestaat er geen medicijn, maar mensen met autisme kunnen wel een aantal vaardigheden leren om hun leven in goede banen te leiden. Wie een verstandelijke handicap heeft, kan gestimuleerd worden om op zijn niveau heel wat te leren.

Natuurlijk ben je afhankelijk van artsen, therapeuten, ...

Wat is een goede therapie voor mij of mijn kind? Hoe kan ik het kaf van het koren onderscheiden? enz. Het is zeker niet gemakkelijk om hier uit te geraken. Er zijn tegenwoordig zoveel mogelijkheden. Soms is iets nieuws, iets 'alternatief' wel de moeite waard om het te proberen. Zolang jijzelf of je gezin er geen schade van ondervindt, is dit ook geen probleem. Informeer je goed vooraleer je start met een nieuwe, alternatieve therapie die nog niet erkend werd door het RIZIV. Als een aantal van volgende eigenschappen van toepassing is op de therapie, denk er dan nog eens ernstig over na.

– Je vindt over de behandeling geen enkel wetenschappelijk artikel in een goed, medisch tijdschrift.

– Je vindt enkel getuigenissen van andere personen die deze behandeling reeds ondergingen.

– De therapeut belooft dat hij wonderen kan verrichten.

– Er wordt reclame gemaakt over de behandeling in dag- en weekbladen, op internet.

– Men praat over 'een doorbraak'.

– Eén middel, één behandeling is goed voor veel kwalen.

– De therapeut wordt beschouwd als een genie, een goeroe.

– 'Koop mijn boek'.

– De therapeut voelt zich 'vervolgd door de wetenschap'.

– Producten, medicatie worden rechtstreeks verkocht, buiten de apotheek.

– De therapie is duur en moet volledig uit eigen zak betaald worden.

– Je krijgt de raad om de gewone medische behandelingen te stoppen of uit te stellen.

– Je krijgt geen of vage informatie over eventuele bijwerkingen van bijv. kruiden en over de mogelijkheid om kruiden te combineren met gewone geneesmiddelen.

 

Bron: Handiscoop, KVG