Fons Thys
← ga terug naar Getuigenissen pALS
De achterkleinzoon van Moederke Thys (de eerste Zonhovense ooit die -in 1951- honderd jaar werd), de zoon van haar oudste kleinzoon Jan Thys en de schrijnwerker van de Houthalenseweg: dat is mijn vader! In Zonhoven kennen de meeste mensen hem. Als het niet van op café of de bowlingbaan is, dan is het van zijn zaak, de schrijnwerkerij.
Fons Thys werkt al van zijn 17de in de zaak, die toen nog eigendom was van zijn nonkel Jef, de broer va n zijn moeder Pauline Bijnens. Jaren later heeft hij de schrijnwerkerij van nonkel Jef overgenomen en er steeds met hart en ziel voor gewerkt. Alles moest wijken voor de zaak, behalve zijn pintjes op zondagvoormiddag. In de zomer drie weken vakantie in het buitenland en in de winter skiën: dat was ons leven. Toen mijn vader zestig was, vond hij het welletjes geweest en wou hij de zaak verkopen. Hij vond de geschikte personen en alles verliep naar ieders voldoening. Ook nadat de schrijnwerkerij verkocht was, bleef mijn vader er nog bij betrokken. Na er jarenlang alles voor te hebben opgeofferd, konden mijn ouders eindelijk rusten. Rusten? Allez! De reis naar Afrika was al geboekt. Het werd een fantastische reis.
Enkele maanden later na deze mooie vakantie ging mijn vader naar de dokter in Hasselt. De reden was dat hij feller begon te manken. In het begin vonden wij dat niet raar, omdat bij een arbeidsongeval zijn achillespees gekwetst werd en waardoor hij toen al wat mankte. Nu, dat werd erger en soms struikelde hij zelfs over de deurmat.
Het vonnis
De arts in Hasselt dacht onmiddellijk aan ALS en stuurde hem verder naar Leuven. En inderdaad, na allerhande onderzoeken luidde het vonnis: “ALS”.
Maar wat was dat nu? Mijn ouders waren al wat op de hoogte gebracht in Leuven, maar hadden nog steeds geen voeling met de ziekte, tot mijn vader hoorde dat het dezelfde ziekte was als die van een vroegere schoolvriend, Jerome. Opeens was voor hem duidelijk dat dit wel heel ernstig was.
Niet lang daarna vertrokken ze op reis naar China. Dat ging al zeer moeizaam. Mijn vader kon nog stappen, maar hij had steeds zijn stok bij zich en voor een lang eind lopen nam hij de rolstoel. Het werd een geweldige vakantie, maar het was tegelijk ook de laatste verre reis, want al dat rondtrekken vermoeide hem te zeer.
Ondertussen zijn we drie jaar verder en is hij volledig verlamd. Hij heeft zich bij de ziekte neergelegd, maar zo is hij. Hij neemt elke situatie zoals ze is en probeert er het beste van te maken. Wat niet wil zeggen dat het hem makkelijk valt.
In het begin wou hij niets met andere ALS patiënten te maken hebben. Hij wou dat allemaal niet zien. Toen bleek dat zijn nicht Leah Thys ambassadrice was van de Liga, heeft zij hem ervan overtuigd om mee op weekend te gaan. Het is ongelooflijk hoeveel optimistische mensen je op zo een weekend tegenkomt! Nu in september gaan we al voor de derde keer naar zee.
Barbecue!
Hij heeft pas nog een barbecue georganiseerd ten voordele van de Liga. Zijn schoonbroer Guido Broux, enkele goede vrienden en ikzelf hebben ook ons steentje bijgedragen. Wij hebben meer dan 1300 eters mogen verwelkomen. Het was een groot succes.
Hartverwarmend, twee dagen lang schoven honderden mensen aan, voor frietjes, een saladebuffet, de gekoelde drankjes en de lekkere vleesjes. Tussendoor kwamen ze hem even in zijn rolstoel een knuffel of een schouderklopje geven. Meer dan honderd vrijwilligers stonden klaar om groenten te kuisen, frietjes te bakken, bier en andere dranken te tappen, vlees te grillen. Jong en oud amuseerde zich. Er was een springkasteel voor de kinderen, ze kregen nep tattoos en beschilderde snoetjes. Aan grote lange tafels onder de schaduwrijke bomen werd getafeld en gelachen dat het een aard had. De sfeer leek op een groot Italiaans familiefeest buiten, ergens in Toscane. Op het einde van de tweede dag arriveerden de leden van de Zonhovense Big Band Yentl om het beste van zichzelf te geven. Het weer was eenvoudig prachtig en de barbecue mondde uit in één groot feest van verbroedering, vrolijkheid en solidariteit onder de Zonhovenaren en hun vrienden. Daar zal nog lang over gesproken worden! Voor mijn vader was de barbecue een serieuze emotionele oppepper. De opbrengst: ongeveer 13.880 euro, ging integraal naar de ALS Liga. - Sandra Thys
Bron: Nieuwsbrief 133 – juli, augustus, september 2006